هرچه انسان با معرفت‌تر و با کمالات تر متواضع تر... هرچه انسان پخته‌تر و داناتر، مودب‌تر نسبت به خدا و بندگانش، متواضع تر نسبت به همگان... امان از این خُرده دانش‌های پر سر و صدا... امان از این ادعاهای همه چیزدانی و همه چیز فهمی... امان از این غرور و خودبزرگ پنداری و توهم دانایی و ژست باخبری!... که هرکجا آمد از آنجا صفا رفت... چه دل بود... چه رفاقت...