شهید عباس بابایی هر ساله هنگام تاسوعا و عاشورای حسینی برای اجرای به زادگاهش قزوین می رفت. 🟢انتظار است روز شهادت ایشان را روز تعزیه بنامیم. کسی که تیز تک ارتش هوائی بود دلش حسینی و هر کار او خدائی بود نظر نداشت به منصب ولی برای دین ز پای تا به سر،  آماده و  فدائی بود گشود دیده به قزوین ولی به گردش عمر در این نبود که گوید کسی کجائی بود به شهر کفر سلاحش نماز و تزکیه بود به بینوا به وطن گرم همنوائی بود هنوز شهر سپاهان نشانه دارد از او‌ ز بس به خسته­‌دلان یار آشنائی بود فقط امیر نه بر هشتم شکاری بود دلش شکار به یک مدح کربلائی بود گهی به تعزیه­ خوانی گهی به مداحی به سلک عشق نشان داد او هوائی بود خوش است گرکه بنامیم شهادت او را به روز تعزیه­‌خوانی اگر بقائی بود هنر تعزیه، مرتضی رمضانی، انتشارات بحر قلم، ١۴٠٣، ص ۴۶ https://eitaa.com/joinchat/2700804115Cb7c0563901