#رمان_حورا #قسمت_بیست_و_هشتم آن شب خداراشڪر مزاحم حورا نشدند ولے صبح زود، مریم خانم باز هم بدون اجازه وارد اتاقش شد و پتو را از رویش ڪشید _پاشو دختره پررو. تا لنگ ظهر میگیره مے خوابه طلبڪارم هست. حورا با ترس از خواب پرید و گفت:چی..چی شده؟من چے ڪار ڪردم؟ _هیچی فقط پسرمو نمیدونم با چه حیله اے عاشق خودت ڪردے و از خونه فرارے دادی. شوهرمم از ڪار بے ڪار ڪردے خوب شد باز من و دخترام بودیم ڪه اجازه بده برگرده سر ڪار. _من.. زن دایے من مقصر نیستم. من ڪه.. _تو چی؟از همون اول بد قدم و نحس بودے. نباید راهت مے دادم تو خونه ام. حالا هم بیدار شو خونه رو تمیز ڪن شب مهمونے داریم. فقط خدا ڪنه مهرزاد برگرده مگر نه حسابتو بدجور مے رسم. حورا با ناچارے از جا بر خواست و تمیز ڪردن خانه را شروع ڪرد‌. خدا راشڪر فردا امتحان نداشت مگر نه به درس خواندن نمے رسید. نماز مغرب و عشا را با ڪمر درد خواند ڪه بالاخره مهرزاد پیداش شد اما بدون این ڪه با ڪسے حرف بزند به اتاقش رفت و در را بست. می دانست شب باید در اتاق باشد و بیرون نیاید.. مانند همیشه. اما ڪمے نگران مهرزاد شده بود. با حرف هاے دیشبش بیشتر حس برادرے به او پیدا ڪرده بود. برادری ڪه همه جوره هواے خواهر ڪوچڪش را داشت. اما نمے دانست مهرزاد چقدر از این طرز تفڪر بیزار بود ڪه حورا او را مثل برادرش ببیند. #نویسنده_زهرا_بانو یڪ صلوات به نیت فرج اقا امام زماݩ الزامیست"