✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «شهریارِ شعر و ادب فارسی» روز یکشنبه، ١۴٠٠/٠۶/٢٨ ✍️ مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم؛ اما دیروز، روز بيست و هفتم شهريور ماه، سالروز درگذشت «شهريار»، شاعر بی‌بدیل ايرانی و «روز ملی شعر و ادب پارسی» بود، لذا سخن امروز را به این موضوع اختصاص می‌دهیم؛ در فرهنگ ایرانی اسلامی ما، زندگی با شعر آغاز و با شعر بدرقه می شود! کودک در گاهواره، لالایی می شنود و از همان آغاز به شعر اُنس می گیرد و پس از مرگ نیز، آرایه مزارش، شعری است که خودش سروده یا برایش می‌سرایند! این آمیختگی ما با شعر و تأثیری که شعر بر فرهنگ و روحیات و رفتار ما می گذارد، ضرورت پرداختن به آن و ضرورت پاسداری از حریم این عنصر اعجاز آفرین را بیشتر روشن می سازد! بی آنکه بخواهیم به نقل احادیث و عملکرد اولیاء دین درباره «شعر» بپردازیم، باید اذعان نماییم که در تاریخ اسلام، «شعر» یکی از ابزارهای مهم «پیام رسانی» و حمایت از حق و دفاع از «آل الله» و یکی از قوی‌ترین و مؤثرترین وسایل تثبیت و تبیین ارزش‌ها و ترویج مکتب اهل بیت عصمت و طهارت بوده است! بی‌شک کسانی که در جامعه، نقش الگویی دارند، رفتار و حالات و کلماتشان، قدرت تبدیل شدن به فرهنگ عمومی را دارد؛ چنانچه «اولیاء الهی » در مرام شیعه، این ویژگی را دارا هستند؛ بنابراین سرودن از فضیلت‌های آنان و دفاع از مرامشان و کشاندن اندیشه‌ها و باورهای آنان به صحنه عمومی جامعه، رسالت سنگین شاعران به عنوان بخش مهمی از فرهنگ‌سازان جامعه، می‌باشد! آنها مکتب انسان‌ساز اهل‌بیت (ع) را در قالب زبان گویای شعر ترویج کرده و فرهنگ عمومی جامعه را تحت تأثیر خود قرار می‌دهند! البته کلام شاعر در این مقوله، وقتی اثر می‌کند که همخط و همخون با «اهل بیت» باشد و خود را مُبلّغ این مکتب نورانی بداند! آنگاه می‌تواند چهره پُرفضیلت آل‌الله را معرفی و جهات الگویی خاندان عصمت و طهارت را روشن سازد؛ حماسه های پر شور و عرفان ناب و اخلاق والا و اندیشه های تابناک آنان را به قلم آورد و بسراید! و غبار بی خبری و انحراف و تحریف را در معرفی سیمای آن بزرگواران بزداید و پیشینه بلندآوازه و سراسر افتخار آنان را به زبان امروزیان بازگو کند! البته به دور از غلو و افراط در معرفی اوصاف، و دور از عجز و لابه و ارائه سیمایی ضعیف و تحریف شده از آن اسوه های کمال و تقوا و شجاعت! بنابراين شعر مکتبی، هم باید با صلابت و مستحکم و بدیع و قوی باشد، و هم روان و عامه فهم که به‌راحتی در بستر ذهنی و زبانی مردم جریان یابد و وارد فرهنگ عمومی آنها شود و این همان نکته است که از آن به «سهل و ممتنع » یاد می‌شود! دشوار آسان نما! شعر مکتبی، فضیلت‌های خاندان وحی را متجلی می‌سازد! به‌گونه‌ای که حتی اگر کسی تاریخ اسلام و سیره معصومین (ع) را هم نخوانده باشند، مطالعه شعر شیعی، همچون آینه‌ای آن تابندگی‌ها را نشان داده و «ادب و آداب آل الله» را به میان توده مردم آورده و ورد زبانشان کرده و در یک کلام، فرهنگ متعالی اهل‌بیت (ع) را هموار و بی‌تقید و مانع، به عامه مردم منتقل می‌نماید؛ لذا ارزش شعر مکتبی تا بدانجاست که صادق آل محمد «ص» در فضیلت سرودن آن می‌فرماید: «من قال فینا بیت شعر بنی الله له بیتا فی الجنة »: «هر کس درباره ما خاندان، یک بیت شعر بسراید، خداوند خانه‌ای در بهشت برای او می سازد!» (وسائل، ١٠، ۴۶٧) البته فراموش نکنیم که مهم، «فینا» بودن شعر است، یعنی به‌گونه‌ای باشد که ائمه معصومین (ع) آن را بپسندند و بگویند که این شعر درباره ماست! ✍️ بی‌شک شعر «شهریار» را باید مصداق بارز حدیث فوق دانست! چراکه او شعر را هنرمندانه به خدمت مذهب، درآورده و خواننده را به آسمان‌های معرفت و انسانیت کامل، پرواز داده و سیره عملی و گفتاری ائمه اطهار (ع) را به او نشان می‌دهد! لذا باید مهمترین دلیل ماندگاری «شهریار» را همین ارادت به اهل‌بیت (ع) و اشعار مکتبی ماندگارش، همچون: «علی ای همای رحمت، توچه آیتی خدا را...» دانست! و مسلماً به همین سبب‌ است که با وجود ستارگان بزرگی در آسمان شعر و ادبیات ایران اسلامی همچون فردوسی، سعدی، حافظ و مولوی و...؛ اما روز درگذشت «شهریار» به عنوان «روز ملی شعر و ادب پارسی» برای همیشه در تقویم این مرزوبوم ماندگار گردیده است!         https://eitaa.com/ROOZBARG