#شعر_مرثیه #بازگشت_کاروان_به_مدینه «احوالات حضرت زینب س و بازگشت به مدینه وگریز به درد و دل با حضرت زهرا س» •┈┈••✾••✾••┈┈• زیــنبم با غــصه و غم همدمم هــمچو زهرا مــادرم بحر غمم جای من بود هر که بی شک مرده بود غـــنچهٔ عـمرش یقین پژمرده بود هر که بــیند داغ مــــادر یا پدر می شود هر لحظه هر آن دیده تر مادرم رفت بی کس و تنها شدم مــن اسیر محنت و غم ها شدم تـا پـدر بود تــکیه گاهی داشـتم ســـر به بــالین پـــدر می زاشتم چون عدو زد ضربه بر فرق پدر غـصه و آلام مـن شـــد بـــیشتر نــیمه جان گشتم ز داغ مجتبی بـــعد او بر مرگ خود بودم رضا روز گار با مـن بـــخوبی تا نکرد غـصه و غــــم قامتم را تا بکرد الغرض دوران دیــگر سر رســید افـتاب روز مـــحـشر بــر دمــید من چه سان گویم چه شد در کربلا پیر گشتم من در ان محنت سرا مـــادرم آغوش خود را بـــاز کن بــار دیـگر ســاز غـم را سـاز کن گوش کن تا ســفرهٔ دل وا کـنـــم صحبت از صـحرای پر غـوغا کنم رخـــصتم ده تــا بــگویم مـــادرم ظــــهرعـــاشورا چــه آمد بر سرم تـا قیامت خون بگریم گر، سزاست هیچ مپرس مادر، حسین من کجاست گــر بــگویم قامت او بر شکست رأس او بـــــالای سر نیزه نشست انزمان ان لحظه دلخون می شوی جان زینب زار و محزون می شوی من چوه گویم آن گل رعنا چه شد مادرم عـــباس مه ســیما چه شد گــــویم ار از قاسم و اکبر سخن می زند آتش به جانت این محن از رقــــیه گــویم اینجا یک کلام دفــن کردم من ورا در شهر شام بــر غــم اصـــغر اگر ایــــما شود قـــامت مــن بیــشتر تـا می شود فـــاخرا بــر بــند دفـــتر را دگـــر بیش از این ما را مکن خونین جگر کن دعــــا با دیـــده گان اشـــکبار بر ظـــــهور مـــــهدی والا تــــــبار 🖊مسلم فرتوت فاخر ۱۴۰۰/۷/۸ #بازگشت_کاروان_به_مدینه .