. یا اباصالح! دَمَت، محشر بُوَد از تَبِ تو قلبِ من، اَحمر بُوَد چون معادم هست پیدا از معاش... نوکریّ ام تا دَم ِ آخر بُوَد نیستم غالى، ولیکن قالی ام زیر پاهایت مرا بستر بُوَد پایِ دار ثابتِ الطاف تو... تار و پودم بر دَمَت مَظهَر بُوَد از تو و فيض ِ دَمَت دارم حیات زیر پاهایت مرا سنگر بُوَد من تُرَنجِ نقشه‌‌اَم عهدِ شماست قبله‌اَم اولاد پیغمبر بُوَد طُرّه‌ام باشد قرینِ مهرتان ریشه‌اَم در پاکیِ مادر بُوَد عشق تو در حاشيه، در متنِ من... واضح و زیباترین مَنظَر بُوَد بیشتر بر خاطرم بگذار پا فرش، پاخورده ترش بهتر بُوَد جمعه ۵ فروردین ۱۴۰۱ .