. ز خون پاک مردم، دامن خاک حرم تر شد چه گل‌ها در امان بارگاه شاه، پرپر شد ترک خوردست دست مرد چینی‌بندزن، هر بار صدای خنده‌های میهنش افتاد و لب‌پر شد کجایی صاحب دنیا که این زخم ترک خورده دهان واکرده و صحن حرم صحرای محشر شد همان زخمی که روی سینه‌ی ایران زد اهریمن دهان وا کرده بود از قبل و با این ضربه بدتر شد فلک، تقدیر این ایام ما را لاله‌گون چیده چه داغی زد به دلها تا ربیع‌الاول، آخر شد‌‌‌ غمی در سینه‌ی ما بود، عشق آمد دوایش کرد فراق کربلا را یک شهادت‌نامه معبر شد برای خواهرم یا خواهرت یا خواهران ما دو کودک بر زمین غلتان، به خون آغشته مادر شد برای مادر و کودک، که عشق‌ آوردشان آنجا به جای آن همه هشتگ که در دنیا مکرّر شد بخوان از آن زنی که در زیارت خون پاکش ریخت برای دخترش که در حرم پر زد، کبوتر شد کبوترهای ایران را بدون بال می‌خواهند برای بغض دیرینه پر پرواز پرپر شد چرا حالا که جان داده، کسی از "زن" نمی‌گوید؟ چه شد فریاد "آزادی"؟ جهان هم لال هم کر شد! دریغا نطفه‌ی آشوب را با نام "زن" می‌کاشت شعار "زندگی آزادی‌" اش آبستن شر شد نمی‌بیند که از جای گلوله نور می‌بارد نمی‌داند که از خون شهیدان خاکمان زر شد شهادت در دفاعِ از حرم‌ها آبروی ماست حلب، شیراز، مکه، قدس... هرجا که مقدر شد شاعران به ترتیب ابیات: ریحانه ابراهیم‌زادگان، مجتبی ابوطالبی، فاطمه رجبی، نفیسه‌سادات موسوی، علی بهاری، مهدی عندلیب، مهدیه نژادابراهیم، فخرالسادات تقی‌زاده، طیبه محمودی، رباب کلامی‌، صهبا رحیمی شاعران محفلِ تغزلِ 🔅