. علیه السلام سیاه پوشه تمومِ صحنه‌ی جهان برای غربت امام عالِمان به سوگِ صادقش نشسته فاطمه صاحب عزاست مهدیِ صاحبْ زمان سینه بزن، شیعه ی جعفری ضجه بزن، همراهِ مادری که این شباست، عزادارِ گُلِش همچو یاس پرپری واویلا، امان امان امان... جسارت کرد به آقا دشمنِ لعین که بسته دستِ او به قصدِ ظلم و کین میانِ کوچه ها با پای نا توان کشید آقا رو هر طرف رویِ زمین آتش نهاد، به خانه ی آقا هر سو دَوان، زن ها و بچه ها مدینه شد ، شبیه کربلا عصرِ روز عاشورا واویلا،امان امان امان... گشته مسموم ششم امامِ شیعیان اَثر نموده زَهر و گشته نیمه جان کنارِ بالینِش نشسته کاظمَش تسلیِ پدر شده او روضه خوان.. بگوید از، امامِ بی سپاه بگوید از، حسین با سوز و آه بریزد اشک، زِ دیده ی تَرَش او به یادِ قتلگاه واویلا،امان امان امان... .👇