امام رئوف (ع)
﷽ 🥷دزدى به خانه عارفی رفت و بسیار بگشت، اما چیزى نیافت که قابل دزدى باشد. خواست که نومید بازگردد که ناگهان عارف، او را صدا زد و گفت: اى جوان! 🪣سطل را بردار و از چاه، آب بکش و وضو بساز و به 🛐نماز مشغول شو تا اگر چیزى از راه رسید، به تو بدهم؛ مبادا که تو از این خانه با دستان خالى بیرون روى! دزد جوان، آبى از چاه بیرون در آورد، وضو ساخت و 🛐نماز خواند. روز شد. کسى در خانه عارف را زد. داخل آمد و 💰۱۵۰ دینار نزد شیخ گذاشت و گفت این هدیه، به جناب شیخ است. عارف رو به دزد کرد و گفت: دینارها را بردار و برو؛ این پاداش یک شبى است که در آن نماز خواندى. حال دزد، دگرگون شد و لرزه بر اعضایش افتاد. 😭گریان به شیخ نزدیک تر شد و گفت: تاکنون به راه خطا مى رفتم. یک شب را براى خدا گزاردم و نماز خواندم، خداوند مرا این چنین اکرام کرد و بى نیاز ساخت. مرا بپذیر تا نزد تو باشم و راه صواب را بیاموزم. کیسه زر را برگرداند و از مریدان عارف گشت.  🔹وَ مَنْ تَوَجَّهَ بِحَاجَتِهِ إِلَى أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ أَوْ جَعَلَهُ سَبَبَ نُجْحِهَا دُونَكَ فَقَدْ تَعَرَّضَ لِلْحِرْمَانِ ، وَ اسْتَحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَوْتَ الْاِحْسَانِ . ﴿فراز ۱۴-دعای سیزدهم صحیفه﴾ و بر عكس اگر كسى براى رسيدن به حاجتها رو به سوى خلقت كند و به غير تو متمسك شود بدون شك مستحق حرمان و نوميدى است و سزاوار محروميت احسان توست. @nooresahifeh_sajadieh
39 مشاهده