#امام_زمان_شناسی۲۱۳ 🔆 «عُبَيْدَكَ الْمُبْتَلَى» 🔆 «بندۀ کوچکت، دچار ابتلا شده است.» 🔷 از آثار معرفت امام این است که وقتی انسان در حضور خدای سبحان قرار می‌گیرد، احساس حقارت و کوچکی می‌کند و می‌گوید: «عُبَيْدَكَ»، من بنده کوچک و حقیر تو هستم که سرا پا به تو محتاجم. ❇️ با همۀ وجود ناتوانی‌ام را به تو اعلام می‌کنم و برای رسیدن به هر مطلوب و مقصودی به تو نیازمندم. 🔷 به تو اعلام می‌کنم که گرفتار هستم، نه گرفتار مشکلات روزمرۀ زندگی؛ گرفتاری بزرگ دارم و آن دوری از امام و طولانی شدن دورۀ غیبت است. 🍃 گاه و بی‌گاه برقی از منزل لیلی در زندگی‌ام نمی‌درخشد تا بگویم: ✨ برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر وه که با خرمن مجنون دل‌افگار چه کرد ✅ هرکس، در هر رتبۀ علمی، شغلی و خانوادگی قرار دارد، باید در محضر خدا و «ولیّ خدا» اظهار کوچکی کند ، اعلام بندگی داشته باشد و به خدا نشان دهد که غیر او کسی را ندارد. در این فراز  زبان حال ما این است: ❇️ «خدایا، حال که به من اذن حضور و توفیق دعا دادی، از خودت سراغ ولیّ‌ات را می‌گیرم؛ اما غریبه نیستم؛ بندۀ کوچک تو هستم و آمده‌ام وصال بزرگترین بنده‌ات را طلب کنم. ✨ بنازم به بزم محبت که آنجا گدایی به شاهی مقابل نشیند ⬅️ به کسی توفیق مناجات داده می‌شود که امام خود را شناخته باشد.گویا پس از معرفت امام، موانع بین بنده و خدا مرتفع می‌شود؛ به همین جهت پس از شناخت حضرت، فوراً طلب فریادرسی می‌کنیم و  بدون معطلی ‌طالب دیدار امام می‌شویم. 🍃 به خدای سبحان عرض می‌کنیم: آگرفتار اسارت در دنیا، جهل به امام، غفلت از امام و فراق و  هجران امام هستیم، خدایا! به فریاد این بندۀ گرفتار برس. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام