#تفسر_قرآن_سوره_مریم ۱۵ 🔆 *«وَ حَنَانًا مِنْ لَدُنَّا وَ زَكَاةً وَ َكَانَ تَقِيًّا»* 🔆 *«و از سوی خود به (یحیی) مهرورزی (به همه مردم) و پاکی و شایستگی را (عطا کردیم) و او همواره پرهیزکار بود.»* 📗 سوره مريم، آیه ۱۳ ✍🏼 «حنان» رحمت و رأفت خاصی است که جزو صفات حضرت یحیی است و با رأفت و رحمت دیگران متفاوت است. لفظ «مِن لَدنّآ» به عطای محبت و اشتیاق از جانب خداوند اشاره دارد که این محبت و اشتیاق تحصیلی و اکتسابی نبوده است. ◀️ *نکره بودن لفظ «حَنانا» بر عطای محبت خاص بر قلب یحیی دلالت دارد.* 🔹 «حَناناً مِن لَدنّا» یعنی یحیی را مظهر رحمت خود قرار دادیم که از طریق این رحمت، انقطاع از خلق نصیب او شد و علی‌الدوام در محضر حق بود. 🔹 نوع محبتی که از طریق حضرت یحیی نسبت به خلق مشاهده شد، اکتسابی نبود؛ بلکه هبۀ خداوند سبحان بود که از طریق حضرت یحیی به ظهور رسید؛ به همین جهت هیچ‌گونه ادعایی نداشت. ✍🏼 مفسری گوید: حضرت یحیی در محضر حق، محبت شدیدی را دریافت کرده بود؛ در نتیجه از انبساط خاصی بهره‌مند شد که این انبساط، زمینۀ دریافت صفات دیگر را فراهم کرد. ◀️ لفظ «لَدُنا» اشاره به این مطلب دارد که حضرت یحیی برای اجرای این میزان محبت و شفقّت به خلق، هرگز گرفتار سختی و مشقت نشده است؛ چرا که خداوند متعال این صفت را بی‌واسطه در اختیار او قرار داد. 🔹 *با وجود محبت شدید حضرت یحیی به خلق، هیچ اخلالی در انجام وظایف بندگی‌اش مشاهده نشد و زندگی او از هر گونه آفت و نقصی مبرّا بود که به این مرحله «زکات» گویند.* 🔹 از مهم‌ترین خصلت‌های حضرت یحیی این بود که نه‌تنها همیشه از نواهی الهی اجتناب داشت و ملتزم به اوامر حق بود، بلکه ارادۀ هیچ خلافی را نداشت و همیشه از التفات و توجه به غیرحق پرهیز داشت. 📚 «برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا