#امام_زمان_شناسی ۱۹۶
🔆 *«هَلْ إِلَيْكَ يَا بْنَ أَحْمَدَ سَبِيلٌ فَتُلْقى»*
🔆 *«ای پسر احمد، آیا به سوی تو راهی هست تا ملاقات شوی؟»*
✍🏼 نكره آمدن «سَبِيلٌ» حاكى از اين حقيقت است كه گرچه فقط از طریق جادۀ شریعت امکان وصال امام میسر است؛ ولی نمی‌دانیم که در هر زمان بايد چه امرى را با قوّت بيشترى انجام دهیم تا امكان برقرارى اين ارتباط برای ما فراهم شود؟
⁉️ مى‌گوييم: آیا راهی به‌سوی تو هست؟ یعنی به عنوان منتظر حضرت، روی هیچ یک از اعمالی که خود انجام می‌دهيم؛ حساب نمی‌کنيم و به قرب‌آور بودن آن اميد نمى‌بنديم.
◀️ *از سوی دیگر، مى‌دانيم که باید حرکتی کرد، راهی رفت و اقدامی کرد. قرار نيست منتظر باشيم تا جذبه‌اى نصیب‌مان شود.*
✨ *اصل، خود، جذبه است لیک ای خواجه‌تاش
کارکن، موقوف آن جذبه نباش*
🔷 مى‌دانيم که با توقف و سکون امکان وصال فراهم نمى‌شود. باید سفر کرد، باید گذر کرد، بايد از تعلقات رها شد. باید در هر حرکتی و هر اقدامی، مقصودمان رسیدن به امام باشد که رسیدن به امام، حقیقت قرب الهی است و قرب، بدون وساطت او میسر نیست.
🔷 پس به عنوان منتظرين آن يار غايب از نظر در جستجوی راهی هستيم که ما را به مقصودمان برساند و اين راه را از خود او طلب مى‌كنيم.
✨ *ای که مرا خوانده‌ای راه نشانم بده*
📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی»
🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی:
سایت
| بله | ایتا | تلگرام