#منکرات_فراموش_شده۷۵ 🔆 *«قالَتِ الْأَعْرابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَ لكِنْ قُولُوا أَسْلَمْنا وَ لَمَّا يَدْخُلِ الْإِيمانُ فِي قُلُوبِكُمْ وَ إِنْ تُطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لا يَلِتْكُمْ مِنْ أَعْمالِكُمْ شَيْئاً إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ»* 🔆 *«آن اعراب باديه‌نشين گفتند: ما ايمان آورده‌ايم، به آنان بگو: شما هنوز ايمان نياورده‌ايد، بلكه بگوئيد: اسلام آورده‌ايم و هنوز ايمان در دلهاى شما وارد نشده است و اگر خدا و رسولش را اطاعت كنيد، خداوند ذرّه‌اى از اعمال شما كم نمى‌كند. همانا خداوند آمرزنده مهربان است.»* 📗 سوره حجرات، آیه ۱۴ 💢 *گاهی ادعای اموری را داریم که هنوز ملتزم به آن نشده‌‌ایم.* شاید ظاهر آن را داریم؛ ولی تصور می‌کنیم در باطن نیز چنین است. 🔷🔹 انجام یک باور با تأیید قلبی آن، بسیار متفاوت است. این دو علت دارد: 🔹 ۱. گاه تشخیص، نادرست است به این معنا که فرد تمیز بین ایمان ظاهری با باوری که نهادینه شده را ندارد و این دو را یکی می‌بیند! 🔹 ۲. ادعای بی‌اساس. ادعای عاشقی و دلدادگی، ادعای باور به حق. عمل عبادی که فقط با جسم صورت می‌گیرد با فعلی که قلباً و همراه با ایمان قوی صادر شده، بسیار متفاوت است. بین کاری که با تمام وجود انجام می‌شود با کاری که جهت رفع تکلیف است، تفاوت وجود دارد. این تفاوت را به‌خوبی می‌داند؛ ولی مدعی است که فعل او فراتر از ظواهر است. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام