#شرح_دعای_یستشیر۲۷ 🔆 *«وَاَبْکيتَ»* ✍🏼 در قسمت قبل به یک مرتبه از بکاء کمالی اشاره کردیم و متذکر شدیم این بکاء به جهت رفع نواقص صورت می‌گیرد درواقع به جهت نواقص خود گریان و محزون می‌شویم که همیشه در صدد توجیه نواقص و خطاها برآمدیم و تلاشی برای دفع آن انجام ندادیم. 🔷 در مرتبه بعدی گریۀ ما گریۀ شوق است. خدایا! گریۀ شوق را هم تو بر من وارد می‌کنی و من با این گریه به کمال می‌رسم. گریۀ فراق را هم تو بر من وارد می‌کنی. ‌ 🔷 گاهی که آسمان ابری است می‌گوییم آسمان هم دوست دارد گریه کند! و ببارد؛ اما نمی‌تواند. وقتی دل می‌گیرد با بارش گریه چقدر آرامش پیدا می‌کنیم! اگر بتوانیم بابت دوری از خدا گریه کنیم، پس از آن دل هم آرام می‌شود. 🍃 خدایا! دوست دارم در فراقت اشک بریزم و بگویم: ✨ *آب زنید راه را هین که نگار می‌رسد مژده دهید باد را بوی بهار می‌رسد* ❇️ خدایا! من کیستم که گریه کنم؟! تو از آسمان چشمان من آب روانه کردی. این بکاء را تو در چشم من ایجاد کردی وگرنه چشم من سنگ سختی بود که از آن آب نمی‌جوشید. تو عصای موسی به آن زدی تا بجوشد. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام