دليل واقعي بالاتر بودن تلفات ايرانيان در آنفولانزا نسبت به نیروهای انگلیسی، آن بود كه قربانيان در اثر قحطي ضعيف شده بودند، در حالي كه نيروهاي انگليسي از تغذيه خوب برخورداربودند؛ بنابراين ايرانيان در اثر قحطي به سهولت جان مي باختند. اين ۱۰هزار قرباني «آنفلوآنزا» در واقع قرباني قحطي بودند. بنابراين اگر يك پنجم جمعيت فارس ظرف یك ماه از صحنه روزگار محو شدند، شگفت‌انگيز نيست، زيرا تقريباً نيمي از جمعيت ايران در سال‌هاي ۱۹۱۷ تا ۱۹۱۹ دچار قحطي بودند. به علاوه، قضيه قحطي در فارس بـه طور خاص حائز اهميت است، زيرا نمي توان ادعا كرد كه اين قحطي ناشي از حضور روس ها و تركهاي عثماني بوده است. در آن زمان جنوب غرب ايران از نوامبر ۱۹۱۴ در اشغال نظامي انگليسي ها بـود، فارس از اوايل ۱۹۱۶ اشغال شده و هيچ نيروي روس يا ترك در جنوب ايران حضور نداشت. همه آنها انگليسي بودند.
کتاب قحطی بزرگ - صفحه ۷۸ و ۷۹