📜عنوان: منِ امام حسین یا منِ شمر؟ 📖 موضوع: بی‌ادبیِ شمر ساز 🔖 قسمت ۵ خداوند متعال همۀ انبیا را برای مؤدب کردن، ادب آموختن مردم فرستاده. پیامبر عظیم‌الشأن فرمودند: إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَكَارِمَ الْأَخْلَاق؛ من ازآن‌جهت برانگیخته شدم که شرافت‌های اخلاقی را کامل کنم. ادب از جمله فضایل مورد غفلت در جامعه ما است. در تحت سیطرۀ این کلمه ادب، تمام مسائل اخلاقی خوابیده است. که اتفاقاً هر برگ از کتاب عاشورا را که نگاه کنیم، می‌توانیم آن را ببینیم. ادب اقسامی دارد: ۱. قسم اول ادب، ادب در مقابل خداوند و قرآن کریم است. عالم محضر خدا است و انسان باید در محضر یک بزرگ، ادب حضور را نگه دارد. حفظ ادب در محضر خداوند به این است که انسان تلاش کند، نافرمانی و معصیت او را نکند. نقل است: حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها نزد پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم نشسته بودند که جبرئیل آمدند و پیغمبر صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم دقایقی با جبرئیل صحبت کردند. پس ازآن ‌رو به فاطمه سلام‌الله‌علیها کردند و فرمودند که جبرئیل می‌فرماید: خدا سلام به تو رسانده و فرمودند: به فاطمه سلام‌الله‌علیها بگویید که هر حاجتی دارد از من درخواست کند. ایشان قدری تأمل و سپس عرض کردند: لَا حَاجَةَ لِى غَيْرُ النَّظَرَ إِلَى وَجْهِهِ الْكَرِيمِ‏؛ هیچ حاجتی ندارم جز اینکه توجه‌ام به خدا بیشتر شود. این اوج ادب حضرت را می‌رساند. ۲. قسم دوم ادب، ادب نسبت به پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم و ائمه اطهار علیهم‌السلام است. ادب به یک بزرگ‌تر در عمل با متابعت از وی صورت می‌پذیرد. دقت کنیم که ائمه علیهم‌السلام سربازانی می‌خواهند که پیروی همراه با بصیرت دارند. علت این که وقتی به حرم امام معصوم علیه‌السلام می‌رویم غسل می‌کنیم، گام را آهسته بر می‌داریم و اذن دخول می‌خوانیم و هنگام بیرون آمدن از حرم وداع می‌کنیم، حاکی از همان ادب در برابر امام است. وقتی سخن از ادب نسبت به اهل‌بیت علیهم‌السلام به میان می‌آید ناخودآگاه ذهن همه ما می‌رود سمت حضرت عباس علیه‌السلام حضرت عباس علیه‌السلام این‌قدر باادب بودند که بدون اجازه در کنار امام حسین علیه‌السلام نمی‌نشستند، و هر موقع که اجازه می‌گرفتند، مانند عبد خاضع، دوزانو در برابر مولایش می‌نشست. حُر می‌توانست نامش در ردیف اشخاص مورد لعن زیارت عاشورا بیاید؛ اما آن‌قدر باادب بود که نامش نه‌تنها در سلام زیارت عاشورا _که بلافاصله بعد از سلام بر امام حسین علیه‌السلام _ به او سلام می‌دهیم: اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ؛ بلکه امام‌زمان هم به او در زیارت ناحیه مقدسه سلام می‌دهد: السَّلَامُ عَلَى الْحُرِّ بْنِ يَزِيدَ الرِّيَاحِي‏. اوج ادب حُر را در اولین مواجهه حر با امام باید دید. موقعی که حر مانع از رفتن امام حسین علیه‌السلام شد. هنگامی که خواستند، بازگردند لشکر حر مانع شدند و جلوی یاران امام را گرفتند. امام حسین علیه‌السلام به حر فرمود: ثَکِلَتْکَ اُمُّک؛ مادرت به عزایت بنشیند. چه قصدی داری؟ حر گفت: آگاه باشید که به خدا قسم، اگر غیر شما از عرب درحالی‌که وضعیت او چون شما باشد، به من آن عبارت را می‌گفت، همین عبارت را به او بازمی‌گفتم؛ اما به خدا قسم برای من این (حق) نیست که یاد مادر شما کنم مگر به نیکوترین وجهی که می‌توانم. شکوهمندترین حالت ادب را در این پرده از تاریخ باید دید. آنجا که یک فرمانده عالی‌رتبه نظامی مانند حُر در مقابل هزار زیردست خود به‌ظاهر شماتت می‌شود؛ ولی باز باادب و متانت برخورد می‌کند. چرا حضرت به او نهیب زد؟ شاید یکی از اسرار آن نمایش و بروز این صفت اخلاقی بود و دیگری نشان‌دادن محبت مکتوم و پنهان شده حر بود. امام می‌خواست با این تلنگر حر را به این گوهر ارزشمند وجودش که همان ارادت و ادب به حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها بود، آگاه کند و به این صورت او را بیدار کند. اینگونه است که احترام به اباعبدالله علیه‌السلام حُر می‌سازد و بی‌ادبی به ایشان شمر... 📝نگارنده: حسین ابراهیمی ✅ نشـراین پیام‌صـدقه‌جـاریه‌است. #من_امام_حسین_یا_من_شمر #بی_ادبی_شمر_ساز 🆔https://eitaa.com/emamsadegh_ir