امام باقر علیه السلام و خبردادن از مرگ راشد آفریقایی ابوبصیر گوید: … حضرت باقرالعلوم(علیه‌السلام) به مردی که از آفریقا آمده بود فرمودند: حال راشد چطور بود؟ عرض کرد: وقتی من راه افتادم حالش خوب بود و خدمتتان سلام رساند. حضرت فرمودند: «رَحِمَهُ الله» خدای او را بیامرزد. آن شخص با تعجب پرسید: راشد مُرد؟ حضرت فرمودند: بله، عرض کرد: در چه زمانی؟ فرمودند: دو روز پس از اینکه تو راه افتادی، عرض کرد: به‌خدا قسم او سالم بود و هیچ مریضی نداشت! حضرت فرمودند: مگر هر که می‌میرد به‌خاطر مرض و درد می‌میرد؟ ابوبصیر می گوید من به حضرت عرض کردم: آن مرد کیست؟ امام فرمودند: یکی از شیعیان و دوست‌داران ما بود. سپس حضرت فرمودند: «أَ تَرَوْنَ‏ أَنْ‏ لَيْسَ‏ لَنَا مَعَكُمْ‏ أَعْيُنٌ‏ نَاظِرَةٌ وَ أَسْمَاعٌ‏ سَامِعَةٌ؟! بِئْسَ مَا رَأَيْتُمْ. وَ اللَّهِ لَا يَخْفَى عَلَيْنَا شَيْ‏ءٌ مِنْ أَعْمَالِكُمْ، فَاحْضُرُونَا جَمِيعاً وَ عَوِّدُوا أَنْفُسَكُمُ الْخَيْرَ وَ كُونُوا مِنْ أَهْلِهِ تُعْرَفُوا فَإِنِّي بِهَذَا آمُرُ وُلْدِي وَ شِيعَتِي» آیا گمان می‌کنید ما اهل‌بیت چشمی بینا و گوشی شنوا همراه شما نداریم؟! بد گمانی برده‌اید! به‌خدا سوگند هیچ‌یک از اعمال شما بر ما پوشیده نیست. پس ما را در کنار خود بدانید و خودتان را به انجام‌دادن کارهای خوب بدهید و جزو نیکوکاران باشید تا به‌عنوان افراد شناخته شوید. این‌ها است که من فرزندان و شیعیانم را به آن دستور می‌دهم. 📚بحار الانوار، ج۴۶، ص۲۴۴ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah