«اَلَّذینَ اِن مَکَّنّاهُم فِی الاَرضِ اَقامُوا الصَلوةَ وَ ءاتَوُا الزَّکوة وَ اَمَروا بِالمَعروفِ وَ نَهَوا عَنِ المُنکَرِ وَ لِلّهِ عاقِبةُ الاُمور.» خداوند در این آیه چهار شاخصه مؤمنان که قدرت در اختیار آنها قرار می گیرد را بیان می کند: ١.نماز ٢.زکات ۳.امر به معروف ۴.نهی از منکر هر کدام از این چهار ویژگی یک جنبه فردی و یک جنبه اجتماعی و نظام سازی دارد. نماز با آن همه راز و رمزی که در حقیقت آن نهفته است که معراج هر مؤمن و«قُربانُ کُلِّ تَقی»و وسیله‌ی فوز و سعادت و از همه‌ی اعمال برتر و بالاتر است، یک جنبه اجتماعی دارد و آن این است که یکایک مسلمانان به‌وسیله‌ی نماز با یک مرکز واحدی در تماس میشوند. در آنِ واحد در وقت نماز، همه‌ی مسلمانان در همه‌ی نقاطی که دنیای اسلام گسترده است، دل را به یک مرکز واحدی متّصل میکنند؛ این اتّصال همه‌ی دلها به یک مرکز واحد، یک مسئله‌ی اجتماعی است، یک مسئله‌ی نظام‌ساز است، معیّن‌کننده و شکل‌دهنده‌ی هندسه‌ی نظام اسلامی است. جنبه‌ی اجتماعی و نظام‌ساز زکات این است که انسانی که در محیط اسلامی و جامعه‌ی اسلامی، برخوردار از مال دنیوی است، خود را متعهّد میداند، مدیون میداند، طلبکار نمیداند، خود را بدهکار جامعه‌ی اسلامی می داند؛ و خود را در مقابل فقرا و ضعفا، و سبیل‌الله مسئول می داند امربه‌معروف یعنی همه‌ی مؤمنان در هر نقطه‌ای از عالم که هستند، موظّفند جامعه را به‌سمت نیکی، به‌سمت معروف، به‌سمت همه‌ی کارهای نیکو حرکت دهند؛چرا که «بِها تُقامُ الفَرائِض» و نهی از منکر یعنی همه را از بدی‌ها، از پستی‌ها، از پلشتی‌ها دور بدارند. @emamzadehazezollah