هزار سال همین بوده و همین بودیم؛ گذشت نیمه شعبان و باز رفت از یاد... مولای من ... چه بگویم از غربتت؟ تو کجای آرزوهای ما هستی؟ تو چقدر تنهایی....😭 تو هر روز برای ما دعا می‌کنی.... هر شب برای آرزوهای ما آمین می‌گویی... هر صبح دل نگران ما بیدار می‌شوی و غریب، تنها، طرید... در گوشه زندان غیبت، اسیری... آه...چه بگویم پدر؟ چه بگویم از فرزندانی که به برکت تو نفس می.کشند، با نفس.های تو نان می‌خورند و به عطر تو زنده‌اند.... اما تو را از یاد برده‌اند... افسوس... 💔