آیت الله بهجت: آیا قرآن با زبان حالش نمی‌گوید: حیف از من که در دست شما هستم؟! آیا ما قدردان قرآن هستیم؟! در روایت آمده است: «مَنْ قَرَأَ [یا: خَتَمَ] الْقُرآنَ، فَکأَنما أُدْرِجَتِ النبُوةُ بَینَ جَنْبَیهِ وَ لکنهُ لا یوحی إِلَیهِ. (اصول کافی، ج۲، ص۶۰۴) هرکس قرآن را بخواند [یا: ختم کند] گویی که نبوت در وجود او گنجانده می‌شود، با این تفاوت که به او وحی نمی‌شود». آیا معنای این حدیث آن است که مَنْ قَرَأَ الْقُرآن، فَقَدْ قَرَأَ الْقُرآن! (هر کس قرآن را بخواند، قطعاً قرآن را خوانده است!)؟ یا اینکه می‌خواهد بفرماید: چنین شخصی کمالات نبوت و قرآن را داراست و قرآن انسان را به غایت کمال انسانی می‌رساند. ما قدردان قرآن و عدیل آن، اهل‌بیت علیهم‌السلام نیستیم. در محضر بهجت، ج۲، ص۲۲۷