. 7⃣ و لا تَتَناوَلْ إلّا ما رَأَيْتَ نَفْسَكَ لَه أَهلاً. 7⃣ و جز آنچه كه خودت را سزاوار و اهل آن مى‌دانى عهده دار مشو و در دست مگير. 🔸 گاهى بخاطر تنهايى و نبود همراه و گاهى بخاطر خودخواهى و غرور بسيار، آدمى دست به كارهايى مى‌زند كه اهل آن نيست و سزاوار آن نيست، اگر اين كارها به سامان شود كه بيشتر وقت‌ها نمى‌شود تو پاداشى ندارى كه مجرمى و با خود خواهى راه را بر ديگران بسته‌اى، 🔰 كه آن بزرگ، در جواب بزرگى ديگر كه با تواضع گفته بود : بايد چوب بخورم كه درس نخواندم، فرموده بود : بايد دو چوب بخورى، يكى كه درس نخواندى و ديگر اينكه كار درس خوانده‌ها را هم عهده‌دار شدى و اگر بسامان نشود كه بيشتر همينطور است، تو مجازات خرابى كار و سد راه و جلوگيرى از سبيل اللّه را هم دارى. 🔰 و امّا در هنگام تنهايى و ضرورت، بجاست كه ياور فراهم كنى و اهلى را بيابى كه با ناچارى نمى‌توان دست در شكم گرفتارى برد و بخاطر نبود طبيب او را با چاقو دريد. امام چه حكم مى‌فرمايد: لاتتناول الاّ ما رأيت نفسك له اهلا.بدست مگير مگر آنچه كه خود را براى آن سزاوار و اهل مى‌دانى. تنهايى بايد تو را به كشف و خلق نيرو و ياور بكشاند و غرور نبايد جلوگير راه باشد و بار را در ميان راه بگذارد و خود را تغذيه نمايد. #چقدر_با_میراث_حدیثی‌مان_مأنوسیم ؟ 🔳 @Ensan_Jari