⭕️ جدایی بحرین از ایران در سکوت خبری؛ دستور شاه برای بایکوت رسانه‌ها /بخش اول
♨️ «قراردادهای [تجزیه] در 150 سال گذشته زیاد است. قرارداد ترکمنچای، آخال، پاریس. ولی یک فرق دارد. هیچ یک از آن‌ها در یک مرجع مقننۀ ملت ایران مطرح نشده است. این است، لحظۀ خطیر و غم انگیز دورۀ بیست و دوم مجلس شورای ملی.»
🔻این صحبت‌های سخنگوی گروه پان‌ایرانیست در فروردین سال 1349 در مجلس شورای ملی است. هر پنج عضو گروه پارلمانی پان‌ایرانیست برای صحبت به عنوان مخالف نام‌نویسی کردند ولی صبح روز 8 فروردین عبدالله ریاضی رئیس مجلس روسای فراکسیون‌ها را به اتاقش دعوت کرد تا توافق شود که از هر فراکسیون تنها رئیس اجازه صحبت را داشته باشد. در واقع ترس آن بود که مخالفت‌ها تشنج ایجاد کند و بازتاب آن در خارج و داخل کشور بیشتر شود. محسن پزشک‌پور عضو حزب پان‌ایرانیست نیز به ناچار موافقت کرد و در این مورد گفت «توافق من از ترس این بود که مبادا اجازه صحبت به پان ایرانیست‌ها داده نشود.»
🔴 در مجلس تنها همین یک صدای مخالف به گوش رسید: «خطیر است و غم انگیز. غم‌انگیز.» ولی در حالی که که هنوز دو کرسی مجلس برای بحرین به عنوان استان چهاردهم در مجلس خالی گذاشته شده بود با دخالت انگلیس و همراهی محمدرضا پهلوی بحرین از ایران جدا و به طور رسمی به کشور مستقلی تبدیل شد.
💢 با این حال همین یک صدای مخالف هم تحمل نشد و امیرعباس هویدا رئیس دولت وقت اظهار کرد: «به من گزارش داده‌اند که چند نفر از آقایان هنگام طرح مسالۀ بحرین اشک تمساح می‌ریختند. چرا اجازه دادید که پان ایرانیست‌ها صحبت کنند، چرا پیش دستی صندلی‌ها را بر سرشان نشکستید؟!»
🔻این صحبت هویدا بی اثر نماند. از فردای همان روز باشگاه‌ها، اتحادیه‌ها و سندیکاهای کارگری وابسته به حزب پان ایرانیست مورد هجوم نیروهای امنیتی و انتظامی قرار گرفت و تعطیل شد. فعالان سندیکاهای کارگری و اتحادیه‌های وابسته به حزب اخراج و تبعید شدند. کارکنان روزنامه خاک و خون که وابسته به حزب بود، بازداشت شدند.
💢 به این نحو سعی شد صداهای اعتراض در نطفه خفه شود. ولی برای جدا شدن بحرین از ایران برنامه‌ریزی طولانی مدت‌تری نیاز بود. چرا که بحرین از دوره هخامنشیان به عنوان یکی از توابع فارس جز ایران محسوب می‌شد و هر چند در دورۀ مدیدی تحت سلطه انگلیس بود هرگز رگه‌های پیوند خود را با ایران قطع نکرد. زمینه ورود انگلیس به این جزیره در سال 1824 میلادی به وجود آمد. در این سال شیخ محمد بن خلیفه در مقابل شورش اهالی بحرین و مداخلات عثمانی‌ها به تحریک انگلســتان، از ایــران تقاضای کمک می‌کند اما زمـانی کـه نیروهـای کمکـی فـارس بـه بحرین می‌رسند انگلیسـی‌ها آنجـا را اشغال کرده و بیـرق ایـران را بـه زیـر کشـانده بودنـد.
🔻این سرآغازی بر دست اندازی انگلیس به بحرین بود تا این که پس از جنگ جهانی دوم از نظر توان مالی و نظامی ضعیف شد. به همین دلیل بریتانیا مجبور شد خلیج فارس از جمله بحرین را پس از 150 سال اشغال، تخلیه کند. در این میان آمریکا که عرصه را خالی می‌دید تمایلی نداشت که بحرین که غنیمت به جا مانده از انگلیس بود را به ایران واگذار کند چرا که به عنوان کشور مستقل طعمه راحت‌تری بود.
@iran_onlin_ir