أَنْتَ اَلْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ‌، وَ أَنْتَ اَلْمَفْزَعُ فِي اَلْمُلِمَّاتِ‌، لاَ يَنْدَفِعُ‌ مِنْهَا إِلاَّ مَا دَفَعْتَ‌، وَ لاَ يَنْكَشِفُ مِنْهَا إِلاَّ مَا كَشَفْتَ‌. تنها تو در دشواری‌ها خوانده میشوی و در بلاهای سخت و دشوار، تنها تو پناهگاهی. بلاهای سخت و دشوار از انسان دور نمی‌شود، مگر آنچه را که تو دور کنی؛ و از گره‌های رنج‌آور، چیزی گشوده نمی‌شود، مگر آنچه را تو بگشایی. فرازی از دعای هفتم صحیفه سجادیه