📕 "وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللهَ عَلي‏ حَرْفٍ فَإِنْ أصابَهُ خَيْرٌ اطْمَأنَّ بِهِ وَ إِنْ أصابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلي‏ وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْيا وَ الآخِرَةَ ذلِكَ هُوَ الْخُسْرانُ الْمُبينُ." و بعضی از مردم، خدا را بر حرف می‌کنند. پس اگر خيری به او رسد، اطمينان و آرامش پيدا می‌كند؛ و اگر فتنه و سختی به او رسد، دگرگون می‌شود. چنین کسی در دنيا و آخرت، زيان کرده و اين همان زيان آشكار است. اين آيه، حجت را بر ما تمام می‌کند و می‌گويد برخی از مردم، خدا را براساس عبادت می‌كنند. اما از كجا بفهميم خدا را به حرف، عبادت می‌كنيم يا نه؟ نشانۀ چنین فردی آن است كه هرگاه خيری به او می‌رسد و اسباب و علل، مطابق اميال و حبّ و بغض دنيايش فراهم می‌شود، به خدا اطمينان دارد و خوش است؛ اما اگر سختی و امتحانی برسد و چيزی خلاف ميل و نظرش اتفاق بیفتد، سريعاً چهره‌اش برمی‌گردد. به چه؟ از الله به غير برمی‌گردد، چون در ابتدای آيه فرموده بود "الله" را عبادت می‌كند؛ همچنين حالش از اطمينان به ناآرامی برمی‌گردد. برگرفته از کتاب ، جلد اول 🌐 Saehat.ir 📱 @Lotfiiazar