‼️تا لازم نبود حرف نمی زد. ✍ آیت الله العظمی اراکی، یک انسان وارسته، پارسا و زاهد بود و زندگی بسیار ساده ای داشت و از وجوهات شرعیه کمتر استفاده می کرد و با زهدی خاص و با قناعتی کامل زندگی می نمود و در تهذیب نفس و مبارزه با هواهای نفسانی موفق بود. او انسان کم حرفی بود، مادامی که لازم نبود، حرف نمی زد و هنگام حرف زدن هم متوجه سخنانش بود. ✅ او از اوقات خویش بهره می برد. مطالعه، تدریس، عبادت بخشی از کارهای روزانه او را تشکیل می داد و در همه اوقات به ذکر خدا مشغول بود. با قرآن انس عجیبی داشت و هر روز یک جزء قرآن و در ماه رمضان روزی سه جزء قرآن تلاوت می کرد و چندین جزء از قرآن را حفظ بود. به اهل بیت پیامبر و خاندان رسالت و عموم سادات علاقه خاصی داشت و احترام ویژه ای به آنها قائل بود. ✅ زهد و تقوای ایشان به گونه ای بود که با آماده بودن شرایط مرجعیت، مدت سی سال از مرجعیت دوری گزیده و تنها به تدریس مشغول بود و هرگاه برای فتوا به ایشان مراجعه می شد، می فرمود: علمای اسلام موجودند به آنها مراجعه کنید. منبع: فصلنامه تاريخ و فرهنگ معاصر جلد 11 و 12 https://eitaa.com/eslam20