💠 «کرامت معرفت» و «رزق برائت» در زیارت عاشورا ✍ در فراز اول، پس از سلام و لعن و درک عظمت مصيبت و بصيرت و صف بندي و قتال و برائت و ... اين دعا مطرح مي شود: 🌷«فَاسُئلُ الله اَلذي اَكرَمَني بِمَعرفَتِكُمْ وَ مَعرفَةِ اَوليائِكُمْ وَرَزَقنِي اَلبرائَةَ مِن اَعدائِكُمْ...». 🔹 معرفت، آن نورانيت قلبي است که بعد از تسليم و تصديق براي انسان حاصل مي شود. معرفت يک امر دم دستي نيست که انسان به طور عادي به آن برسد. معرفت امام (ع)، شناخت شناسنامه اي نيست. معرفت آن حالت شناختي است که همراه با خضوع و خشوع و تسليم و تصديق است؛ بعد از اين مقامات، معرفت حاصل مي شود. امام صادق(ع) فرمود: 🌹«إِنَّكُمْ لاَ تَكُونُونَ صَالِحِينَ حَتَّى تَعْرِفُوا وَ لاَ تَعْرِفُونَ حَتَّى تُصَدِّقُوا وَ لاَ تُصَدِّقُونَ حَتَّى تُسَلِّمُوا أَبْوَاباً أَرْبَعَةً». تا معرفت نيابيد، صالح نشويد و تا تصديق نكنيد، معرفت نيابيد و تا چهار درى را كه نخستينشان جز بآخرشان اصلاح نشود نگيريد، تصديق نيابيد. ( اشاره به توحيد، نبوت، امامت و معاد است) 🔸 لذا انسان اول بايد تسليم بشود تا بتواند تصديق کند بعد ابواب معرفت به روي او باز شود. خداي متعال در سير زيارت عاشورا، درهاي معرفت را به روي زائر باز کرده و آنها را مکرم به معرفت داشته است؛ هم کرامت معرفت اهل بیت علیهم السلام و هم رزق برائت از دشمنان اهل بیت علیهم السلام را داده است. 📚 الکافي ج۲، ص۴۷. https://eitaa.com/eslam20