💠 عبرت هاى عاشورا و شاخصه های سیاسی آن (۱۲) ۷ـ ترك تولّى و تبرّى: ✍ يـكـى از وظـايـف مـسـلمـانـان، بـيـزارى از دشـمنان خدا و دوستى با خدا و اولياى اوست كه آن را (تـبـرّى و تـولّى)مـى گـويـنـد. بـنـابـر اين وظيفه دينى، مسلمانان بايد در موضعگيرى هاى سـيـاسـى ـ اجتماعى خود، همواره اصل دشمن داشتن و دوستى كردن براى خدا را در نظر گيرند و روابـط فـردى و اجـتـمـاعـى خـود را بـر مـحـور آن تنظيم كنند. ✅ قرآن مجيد در چند سوره بارها از (تـبـرّى)سـخن گفته و در آياتى پرشمار، با واژه هاى (حبّ)، (ودّ)، (ولايت) و مانند آن، از تولّى يادكرده است. امام صادق (ع) نيز در سخنى ژرف، اين فريضه الهى را با دين برابر دانسته و مى فرمايد: 🌷 هَلِ الدّينُ اِلا الْحُبُّ وَ الْبُغضُ (1) آيا دين، چيزى جز دوستى و دشمنى [براى خدا] ست ؟! ✅ بـا ايـن هـمه، اين اصل ارزشمند، از دهه هاى دوم و سوم هجرى به بعد فراموش شد و بلكه مى تـوان گـفـت، مـردم بـه عكس آن عمل كردند؛ به دشمنان خدا و اسلام و پيامبر(ص)، دست يارى و دوسـتـى دادند و با دين خدا و عترت پيامبر (ص) و مؤ منان راستين به دشمنى پرداختند و عاشورا نـقـطـه اوج ايـن رفـتـار نـابـخـردانـه اسـت. ✅ سـردمـداران حـزب امـوى، ازاصـل تـولّى و تـبـرّى و مـصـاديـق آن بـه خـوبـى آگـاه بـودنـد؛ چـنـان كـه ابـن عـسـاكـر نـقـل مـى كند، روزى عمروعاص در سايه كعبه نشسته بود و در آن ميان، امام حسين (ع) را ديد كه بـه سـوى كـعـبـه مـى آيـد. بـه اطـرافـيـانـش گـفـت: (ايـن مـرد، امـروز نـزد اهـل آسـمـان، مـحـبـوب تـريـن فـرد روى زمـيـن اسـت.) بـا ايـن حال، آنان بر لجاجت و عناد خود نسبت به اهل بيت (ع)، پاى مى فشردند. 📚 (1) مستدرك الوسائل، ج15، ص129 https://eitaa.com/eslam20