✍ ا. انصاری
در این چند روز، با اینکه معتقد بودم آن دو بیت شعر بیرون آمده از دهان حاج رضای هلالی، بیش از حد پررنگ شد، با اینکه معتقد بودم حاج رضای دلسوخته‌ی اهل بیت، حاج رضای آن دو بیت شعر کذایی نیست، بلکه حاج رضای حسینیه معلی است، همان حاج رضایی که یک لحظه اشک چشمش خشک نمیشود؛؛
با این وجود اما چیزی راجع به آن ننوشتم تا برادران و خواهران ایمانی خودم در جبهه رسانه ای انقلاب، پاسخ موضوع را بدهند..
اما الان روی سخنم با گروهی از جامعه ایمانی است که خود را در تقابل با بچه های جبهه رسانه‌ای انقلاب میدانند و مدام میگویند: چرا آنقدر افراد را بخاطر دو بیت شعر میرانید؟
خواهر و برادر عزیزم، در علوم استراتژیک دو نوع استراتژی پیش دستانه داریم: «استراتژی شرمنده سازی» و «استراتژی ضربه اول»
عملیات‌های رسانه ای که شما بعضاً از آنها به ( راندن افراد) تعبیر میکنید، همان تک‌های جبهه خودی است برای جلوگیری از پاتک.. خوب است کمی در فضای رسانه با این ادبیات جنگی آشنا شوید..
اگر آقا رضای هلالی عزیز را با این شرمنده سازی و تک فعالانه، به جبهه خودی برنمیگرداندیم، معلوم نبود صورتی ها او را به کجاها که نمیکشاندند!!
(به هر حال ایشان هم باید میفهمید که وقتی شخصی در جامعه معروف میشود باید مراقب تک تک جملاتش باشد و هنگام سخن گفتن تمام شرایط اجتماعی، سیاسی و فرهنگی جامعه را بسنجد)
شاید اگر این استراتژی ها را بهتر بلد بودیم، عاشورای ۸۸ با آن شدت رخ نمیداد،، شاید فتنه ۹۶ و ۹۸ رخ نمیداد، شاید فتنه زن زندگی آزادی رخ نمیداد..
کمی این استراتژی ها را یاد بگیریم، برای زندگی مجازی‌مان خوب است
@tahliltamadoni