کاش طلا شویم نه مس! دیشب هم شبی بود شبی با تهدید اسراییل و غربی ها و انتظار برای دریافت حمله و پاسخ ما. البته که جنگ و انتظار برای جنگ خیلی بد است اما اگر این جنگ به شرف و غیرت آدمی گره بخورد خیلی فرق می کند ! انتظار شیرین می شود . بله در عراق که اسیر بودیم فرمانده عراقی اردوگاه وقتی برای امام حسین ع عزاداری می کردیم می گفت امام حسین عرب و مال ما بود خودمان کشتیمش به شما چه مربوط که عزاداری می کنید! این هم یک دیدگاهه دیگه! دیشب یک ایرانی را در شبکه های تلویزیونی غریبه ها دیدم با یک حرارتی از اسراییل می خواست ایران را با بمب اتم بزند خلاص شوند؟! این هم یک دیدگاه است اما شرف داشتن با بی شرفی خیلی متفاوت است یکی نیست به این ایرانی نما بگوید بعد از شلیک بمب اتم به ایران، ایران خراب و داغان و ...به چه درد زندگی تو می خورد ؟ تو کس و کار و خانواده در ایران نداری؟ البته آدم کس و کار دار، چنین آرزویی را نمی کند. بالاخره این هم یک دیدگاه است الان در غزه بیش از ۳۳ هزار نفر کشته شده اند ولی خوب برخی عرب های همان غزه و کشورهای عرب دارند اطلاعات به اسراییلی ها می فروشند ، حمایتش می کنند و پول می گیرند و عزیزش می شوند البته ایرانی هایی هم داریم که درست زمانی که پدر و مادر نوعی شان در معرض تهدید جنگی شاید ویرانگر هستند ولی آنها با بازی با قیمت های دلار و خودرو و افزایش قیمت ها و ...کاسبی می کنند! البته که آزادی است و باید آزادی باشد از همان نوع آزادی مهسا امینی، بالاخره باید زندگی کرد قیمتش اما فرق می کند، ما عده ای داریم ۳۰ سال در دستگاهی دولتی کار کرده و بازنشسته شده اند و تمام قوانین و شرایط جمهوری اسلامی در تایید نظام را اجرا و رعایت کرده اند اما الان شاید طالب حمله حتی اتمی اسراییل به وطنشان هستند بالاخره باید زندگی کرد گاهی کنار امام علی ع گاهی کنار معاویه. بالاخره زندگی خرج دارد هرچند و هرچند بی هزینه زندگی کردن هم کیف دارد هم ساده تر است !! یکی را امام حسین ع فرسنگ ها دنبالش می گردد تا به لشگرش اضافه کند یکی هم در شب عاشورا، او را ترک می کند بالاخره در زندگی خیلی وقت ها محک می خوریم کاش طلا شویم نه مس؟