👆🏻اینجا فلسطین هست و ویدیوی فوق، گزارش کوتاهی هست که نمایندگی WHO در غزه، از وضعیت قحطی در این منطقه تهیه کرده (وضع چه قدر فاجعه شده که صدای WHO در آمده!) و مردمی که برای زنده ماندن، به خوردن علف روی آورده‌اند. 〰️خب خدا رو شکر، ما که شکم‌مون سیره، ماه رمضان هم سفره می‌چینیم (کم یا زیاد)، بی خیال عالم و آدم. وزیر خارجه‌مون هم که هر روز نطق‌های جدید و جدیدتری داره در باب غزه دارد (هزار ماشاء الله!) و 🔻هیچ کسی قرار نیست برای مظلومان غزه، قدمی بردارد! 🔺ما تماشاچی بودیم، اما گویا دیگر حس و حال نگاه کردن هم نداریم؛ داستان غزه و رنج‌هایش، آن‌قدر برای‌مان تکراری شده که چشم می‌ببندیم تا نبینیم... 🔻تهش هم آخر حرف‌مون اینه که خوب چی کار می‌توانیم بکنیم؟ 🔺راستی چرا دستگاه دیپلماسی ما، این‌قدر بی‌خیال شده؟ چرا هیچ حرکت عملی از مسوولان و نظامیان ما سر نمی‌زنه؟ از یمنی ها کمتریم؟ یک روز و دو روز که نیست، ماجرای نسل‌کشی غزه داره ۷ ماهه میشه و تهش، هیچ حرکت مثبتی از جانب ایران رخ نمی‌دهد! ⁉️چرا این‌قدر سِر شدیم؟ چرا هیچ مطالبه‌ای از مسوولین خواب‌زده‌مون نداریم؟ 🔻چوب بی خیالی‌مون رو در آخرت که حتماً خواهیم خورد، اما، این دنیا هم قطعاً چوب این بی‌خیالی و بی عملی را خواهیم خورد. این خط، اینم نشون...