دلم بچگی ام را سادگی هایِ کودکانه ام مهربانی هایِ از تهِ دلم , را میخواهد ... میخواهم چشم هایم را رویِ تمامِ آنهایی که دلم را رنجانده اند ببندم بروم گوشه ای دنج , جایی که دستِ هیچ کسی به من و آرزوهایم نرسد ... بنشینم پشت کنم به همه یِ دنیا و آدمهایش ... به سختی و درد هایش به بی مهری و ناملایمتی هایش پاهایم را سخت در آغوش بگیرم با همه ی دنیا قهر کنم صورتم را بینِ دستهایم پنهان کنم بلند و با فریاد بگویم : من بازی نمیکنم من دیگر بازی نمیکنم @estekhaare