. از شخصی به نام «رمیله» که از دوستان و ارادتمندان امیرالمومنین (علیه‌السلام) بوده است، نقل شده که گفته است: مدتی بود مریض شده بودم و نتوانسته بودم خدمت امام (علیه‌السلام) برسم. بعد از مدتی حالم خوب شد. با خودم گفتم: بلند شوم آبی به سر و صورتم بزنم و غسلی بکنم بروم پشت سر حضرت امام علی بن ابی طالب (علیه‌السلام) نماز بخوانم و‌... همین کار را کرد. با جماعت حضرت نماز را خواند ولی بعد از نماز دوباره درد و بیماری به او برگشت حضرت فرمودند: رمیله، مدتی نیستی!؟ گفت: آقا مریض بودم و شرح حالش را توضیح داد. حضرت فرمودند: نیاز نیست شرح بدهی! اى رمیله هیچ مؤمنى بیمار نمى‌شود، مگر این که «ما هم به خاطر او بیمار مى‏‌شویم» و «اندوهى به مؤمن نمى‌رسد، جز این که ما هم اندوهگین مى‏‌شویم» و «مؤمن، هیچ دعایى نمى‌کند، مگر این که برایش آمین مى‏‌گوییم» و «هر گاه ساکت باشد، برایش دعا مى‏‌کنیم». رمیله پرسید: آیا این مسائل مخصوص مؤمنانی‌ست که در این شهر (کوفه) ساکن هستند، یا کسانى را که در جاهاى دور سکونت دارند، شامل می‌شود؟ فرمودند: هیچ مؤمنى در شرق و غرب عالم از نظر ما پنهان نیست، مگر این که او با ماست و ما با او هستیم… 📡ا https://b2n.ir/u13406 از 👇 📚 مکیال المکارم، ج۱، ص۵۰۳ 📚 بحارالانوار،ج۵۱، ص۱۴۰ 🤲 پروردگارا 🤲 بشریت را در مقابل و شرارت‌های حاکمان محافظت بفرما .