مداومت بر ذکر موجب می شود که دل کم کم نورانی گشته و از زنگار شهوات نفسانی و خطورات شیطانی و کامجویی های دنیوی خلاص گردد و تجمع حواس ظاهری و باطنی دست دهد .
در این هنگام است که دل آدمی صاف داشته و آماده پذیرش علوم حقیقی می شود، علوم نظری با همه حقایقش، با کمترین فکر در آینه دلش نقش می بندد و به هر چه نظر کند حقیقت آن به نحوی برایش آشکار می گردد.
👤مرحوم فیض کاشانی
📚چهل نامه
@samade_1001