در قرن 8 و 9، مذهبی به وجود آمد که هم خلفا را قبول داشت و هم دوازده امام(ع) را. خودشان می گفتند «مذهب جامع». در روزگار ما می گویند: «سنی دوازده امامی». یکی از شاعران مذهب جامع اوحدی است. در این قصیده، در مدح امیرالمؤمنین(ع) و حتی تعریض به برخی صحابه ابیات درخشانی سروده است. به مهدویت هم اشاره کرده که البته با باورهای شیعی فاصله دارد.