🍃تشویق و تنبیه‌ در روایات پدر *1⃣ ضرورت وجود تشویق و تنبیه در زندگی* تشویق و تنبیه‌ها در شکل‌های مختلفی می‌تواند آشکار شود. برخی به شکل تشویق و تنبیه‌هایی که همه آن را می‌شناسند ظاهر می‌شود، برخی به شکل *دعوت به خیر* و برخی در قالب *امر به معروف و نهی از منکر* بروز می‌یابند. تشویق و تنبیه‌ها باید به سمت درونی شدن سوق یابند درغیر این صورت دچار تبعات زیادی از جمله موارد زیر میشود: 🔻هر رفتار، باور و صفاتی که برای عرف مهم باشد مورد تأکید قرار میگیرد و مواردی که برای زندگی نوع مردم ضروری است ولی عرف به آنها اعتنایی ندارد به تدریج فراموش میشود. 🔻افراد جامعه اهل تفکر و رجوع به عقل بار نمی‌آیند و برای انجام دادن یا ندادن کاری منتظر واکنشهای بیرونی می‌مانند. 🔻در شرایطی که جامعه دچار فتنه میشود و حق در بین شبهه‌ها قرار میگیرد افرادی از جامعه به طور کامل از حق‌گرایی دور میشوند. به طور قطع برخورد منطقی و با روی گشاده و با تأیید نسبت به باور و رفتار شایسته کسی موجب میشود تا او به ادامه آن باور و رفتار تشویق شود. به همین دلیل همراهی با دیگران در خوبی‌هایشان موجب هم افزایی در انجام امور خیر میگردد. این موضوع در امور ناشایست هم صدق میکند به همین دلیل رضایت بر این امور هم مذمت شده است. حضرت امیر المؤمنین علیه السلام میفرمایند: *از نشست و برخاست با اهل گناه بپرهیز* زیرا کسی که راضی به کار گروهی است گویی یکی از آنهاست. سه گروهند که خداوند به آنها نظر نمی‌افکند: کسی که ظلم میکند، کسی که ظلم کننده را کمک میکند و کسی که راضی به ظلم اوست.