دیروز در متنی نوشتم که تعداد تخریب‌گران و لجن‌پراکنان کم است، اما همان تعداد هم، بحال کشور و نظام بسیار مضر هستند. آسیب اینها به به یک شخص و به یک حزب و گروه وارد نمی‌شود، آسیبشان دامن نظام را می‌گیرد.
الحمدلله شاهد تکثیر افرادی هستیم که به نامزدها نقدهای منطقی، درست، میدانی و مستدل دارند. نامزدها را به چالش می‌کشند تا پاسخگو شوند. این خیلی زیباست. فضای سیاسی ما نیاز به گفتگو دارد. نیاز به نقد کردن، نقد شنیدن و پاسخگویی دارد. ما بایستی مرد استفاده از فرصت‌ها که نه، حتی آدمِ استفاده از بحران‌ها باشیم. عرصۀ انتخابات، فرصت بروز استعدادهاست. فرصت شنیدن‌ها، گفتن‌ها، نقد کردن‌ها، تعریف‌کردن‌ها، نشان دادن نقطه ضعف‌ها و نقطه قوت‌ها. چرا باید این صحنۀ کم‌نظیر ظهور فرصت‌ها را تبدیل به دعوا و افشاگری‌های بی‌سند و یا بعضاً از روی کینه و غرض کنیم؟
بنده در نوشته‌هایم نه بنا دارم از کسی حمایت کنم و نه خدای نکرده کسی را تخریب کنم. اگر بنا باشد از کسی حمایت کنم، علناً از او اسم خواهم آورد و نیاز به کنایه و ابهام و ایهام نمی‌بینم. در طول سال‌های فعالیتم، در عرصۀ انتخابات، سعی‌ام بر جهاد برای مشارکت حداکثری بوده. توانم را برای مشارکت عمومی مردم در انتخابات، برای شور و رونق انتخابات گذاشته‌ام و البته هیچ‌گاه چشمم را بر انتخاب اصلح نبسته‌ام. به تشخیص‌ها احترام می‌گذارم و معتقدم کشور در مسیر رشد سیاسی گام برمی‌دارد.
سال ۹۲ به جلیلی رأی دادم، سال ۹۶ و ۱۴۰۰ به شهید جمهور، رئیسی عزیز.
برای امسال هنوز به نتیجۀ قطعی نرسیده‌ام. ان‌شاءالله با بررسی بیشتر و دنبال کردن برنامه‌های انتخاباتی نامزدها، به نتیجه خواهم رسید. هیچ‌گاه رأی سفید نداده و نخواهم داد.
یاعلی
@fakhrian_ir