قرآن فرمود: إنَّ السَّمعَ وَ البَصَرَ وَ الفُؤادَ کُلُّ اُولَئِکَ کانَ عَنهُ مَسئُولاً: همانا گوش و چشم و فؤاد، همه‎ی آنها مورد سؤال قرار می‎گیرند. چشم و گوش بهانه است؛ اصل کار فوأد است. فؤاد جایی نزدیک ناف است. وقتی می‎گویی دستم، چشمم، گوشم، خودم، ببین میم آخر آن در کجا صدا می‎کند؛ فؤاد آنجاست. حضرت امیر علیه السّلام فرمود: فاصله‎ی بین حقّ و باطل چهار انگشت است؛ بین چشم و گوش، بین دیدم و شنیدم. زبان از دیده‎ها و شنیده‎ها خبر می‎دهد؛ لذا از زبان سؤال نمی‎کنند، بلکه از سمع و بصر سؤال می‎کنند. سمع و بصر هم دو دریچه‎ی فؤادند. فؤاد یعنی فوائد؛ یعنی صندوق دخل انسان. از دل می‎پرسند که چقدر یقین و اطمینان کاسبی کرده‎ای. عارف باللّه مرحوم حاج اسماعیل دولابی 📙 مصباح الهدی تٱلیف استاد مهدی طیّب #تلنگر