💠 به نام خداوند بخشنده مهربان این وصیت نامه حسین بن علی بن ابی طالب است به برادرش محمد بن حنفیه فرزند علی بن ابی طالب (علیه‌السّلام) به راستی که حسین بن علی ، شهادت می‌دهد که جز خدای یگانه، خدایی نیست و همتایی برای او وجود ندارد و به راستی که محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، بنده و فرستاده اوست و پیام حق را از جانب او (خدا) آورد و به راستی که بهشت ، حق است و دوزخ، حق است و قیامت، بی شک خواهد آمد و خداوند، بدن‌ها [ی خفته] در قبرها را بر خواهد انگیخت. 🔹 به درستی که من از روی ناسپاسی و زیاده خواهی و برای فساد و ستمگری، قیام نکردم؛ بلکه برای تحقق رستگاری و اصلاح امت جدم رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) قیام نمودم. 🔹 می‌خواهم امر به معروف و نهی از منکر نمایم و به سیره جدم محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و پدرم علی بن ابی طالب (علیه‌السّلام) رفتار کنم.... آن که مرا به حقانیت می‌پذیرد،(بداند که) خداوند، سرچشمه حق است [و پاداش او را خواهد داد] و اگر کسی در این دعوت، دست رد بر من زند، شکیبایی می‌ورزم تا خداوند، میان من و این گروه، بر پایه حقیقت، داوری کند و به حقیقت حکم دهد که او بهترین داوری کنندگان است. برادرم! این است وصیت من به تو. جز از خداوند، توفیق طلب نمی‌کنم. بر او توکل می‌کنم و به سوی او باز می‌گردم. درود بر تو و هر آن که از راه درست، پیروی کند! و نیرو و توانی جز از جانب خداوند برتر و بزرگ نیست. ❇️ آن گاه حسین (علیه‌السّلام) نامه را بست و مهر خود را بر آن زد و آن را به برادرش محمد بن حنفیه سپرد و با او خداحافظی کرد.