من در این آبادی، پی چیزی میگشتم پی خوابی شاید پی نوری، ریگی، لبخندی پشت هیچستانم پشت هیچستان جاییست پشت هیچستان رگ های هوا پر قاصدهایی است که خبر می آرند از گل واشده ی دورترین بوته ی خاک آدم اینجا تنهاست و در این تنهایی، سایه ی نارونی تا ابدیت جاریست به سراغ من اگر می آیید نرم و آهسته بیایید مبادا که ترک بردارد چینی نازک تنهایی من! صبح زیبایی بهاریتون بخیر میدان ولی عصر عج فرخی 💥به کانال پر محتوی فروی نیوز بپیوندید 👇 🆔 @farvinews