😀😇😛😕😡😔😩😥😓 می‌بينين که با دونستن احساس بچه (و هر مسافرکوچولوی ديگه‌ای، حتی خودمون) می‌تونيم بهتر بفهميم تو مغزش چی می‌گذره. به زبونی ديگه، می‌تونيم بهتر درکش کنيم و وقتی کسی رو خوب درک کرديم، می‌تونيم بهتر باهاش ارتباط برقرار کنيم. ارتباط برقرار کنيم يعنی اينکه منظور ما رو بهتر می‌فهمه و منظورش رو بهتر می‌فهميم. پس بهتر با ما همراهی و همکاری می‌کنه. مسلما اينطوری تربيتش هم راحت‌تره. @Farzandparvari_Mosbat اما در مورد بچه‌ها يک مشکل بزرگ داريم. اينکه اونا (گاهی) نمی‌دونن چه احساسی دارن. يعنی ممکنه از احساسشون آگاهی نداشته باشن. چون با زبون ما (فارسی، انگليسی و...) آشنا نيستن، نمی‌دونن به فلان احساس چی می‌گيم تا بگن، مثلا «مامان، من احساس ترس می‌کنم،» يا «من احساس ترس با کمی عصبانيت می‌کنم.» ادامه دارد... از تکنیک های فرزندپروری نوشته جهانشاهی فرد ارجمند @Farzandparvari_Mosbat