مشکل ما ضعف در #ملی_گرایی ست! 🔺شخصی نوشته بود «اگر کوروش کبیر زنده بود، حتما دست آیت الله خامنه ای را می بوسید. چون او از همه ملی گراها ملی گرا تر است. اما امروز مدعیان طرفداری کوروش از رسم و آداب ملی گرایی مایل ها فاصله دارند.» 🔹انتخاب نام سال به #جهش_تولید پس از سال «رونق تولید» و بعد از سال ها تاکید روی ملی کردن اقتصاد و حمایت از کالای ایرانی، به این معناست که رهبر معظم انقلاب ملی گرایی در اقتصاد را، راه حل مشکلات مملکت می داند. راه حل واکسینه شدن در برابر تحریم دشمنانی که حتی بحران جهانی کرونا باعث نمی شود دست از تحریم ها بردارند یا آنان را کاهش دهند، جهش تولید است. 🔹مقام معظم رهبری در بیانات نوروزی شان فرمودند در سال گذشته شاید یک دهم اتفاقی که باید در مسیر رونق تولید می افتاد، افتاد و هنوز تاثیر رونق تولید بر سفره های مردم نمایان نشده. یک دلیل مهم اینکه هنوز ما موفق نشده ایم تولید ملی را چنان رونق دهیم که اقتصادمان خودکفا باشد و در برابر تحریم مقاوم گردد، ضعف در ملی گرایی ست؛ چه در مسوولان - دولت و مجلس - چه در مردم و نخبگان. 🔹اگر دولت به دنبال منافع ملی بود، به عنوان بزرگترین مصرف کننده کالا در کشور، برای دستگاه هایش کالای خارجی دارای نمونه مشابه داخلی تهیه نمی کرد؛ اعطای مجوز تولید ده برابر مجوز صادرات هزینه و زمان نمی برد؛ مجوز ترخیص 70 میلیون کالاهای لوکس مثل غذای سگ و گربه فقط در سال 98 را صادر نمی کرد و... 🔹مجلس اگر ملی گرا می‌بود، قوانین حمایت از تولید کننده، جلوگیری از واردات، منع خرید خارجی‌ توسط دستگاه های دولتی،... را به صورت ضربتی تصویب می کرد. تا این جور طرح ها در حد ادعا باقی نمانند. یا مثلا وزارت کشاورزی را بابت بی نظمی در اعلام نرخ خرید تضمینی گندم که باعث شد کشاورزان در سال 98 بیش از 3 میلیون تن گندم را به دلال و قاچاقچی بفروشند و در نتیجه برای رفع نیاز داخل مجبور به واردات 137 هزار تن گندم به ارزش 35 میلیون دلار شویم، مواخذه می کرد. 🔹ما مردم نیز در ملی گرایی ضعف داریم؛ وقتی هنوز خرید کالای خارجی را ترجیح می دهیم و با میل و رغبت به سراغ خرید ایرانی نمی رویم. وقتی هنوز با ماندن کالاهای بعضی تولیدکنندگان روی دستشان مواجهیم و هنوز می بینیم بعضی تولیدی ها برای فروش بیشتر، روی جنس ایرانی برندهای فیک خارجی می زنند... یعنی ما مردم به اندازه کافی پای خرید ایرانی نبوده ایم؛ یعنی پای ملی گراییمان می لنگد و در حد ادعای وطن دوستی ست. 🔹این موضوع را در میان هنرمندان و نخبگان نیز به وفور می بینیم. ملی گرایی نه در شیوه صحبت کردنشان (با استعمال واژه های غربی فراوان) دیده می شود، نه در حضورشان در تبلیغات برندهای خارجی، نه در داشتن برنامه ی مشخصی برای رواج استفاده از کالای ایرانی در آثار هنری تولیدی شان. بماند که ترویج روح ناامیدی و تمسخر باور و توان ایرانی چقدر به ویژه در آثار سینمایی دیده می شود. 🔹در کتاب تاریخ تحولات سیاسی ایران در شرح واقعه تحریم تنباکو آمده است سه سال زمینه چینی علما و روحانیت [به عنوان دستگاه رسانه ای و تبلیغاتی آن زمان] با مدیریت شخص آیت الله میرزای شیرازی علیه هجوم اقتصادی اجنبی باعث شکل گیری یک نهضت یکپارچه و سراسری قیام تحریم تنباکو شد. سه سال تلاش پی در پی آنان در افزایش شناخت و برائت از دشمن زمینه باروری لازم و آمادگی روحی مردم برای اقدام نهایی برای درهم شکستن کلی هجوم اقتصادی را فراهم کرد. 🔹تا نخبگان، حوزویان و دانشگاهیان، هنرمندان و رسانه ها پای کار این حمایت نیایند، زمینه تحول فرهنگ جامعه نسبت به این امر مهم فراهم نمی شود. باید همه ما – مردم، مسئولان، نخبگان- باور کنیم اقتصاد کشور جز با اتکا به داخل درست نمی شود. راهی که تمام کشورهای اول اقتصاد دنیا رفته اند. 🔹نکته آخری که باید گفت این است که ملی گرایی نه به عنوان یک ایدئولوژی و نه اصالت نژادپرستی، بلکه به عنوان #حب_الوطن در خدمت اهداف والای الهی و انسانی، می تواند ابزاری برای افزایش انگیزه حرکت در جهت تامین منافع ملی و رشد و توسعه یافتگی باشد. 🔻ملی گرایی تیغ دولبه ایست که گاها افراط یا تفریط در مسیر آن تولید چالش کرده است. اما واقعیت این است که در کشور ما مدعیان اصالت ملی گرایی هیچگاه جز در حد حرف، حامی منافع ملی نبوده اند یا اینکه نهایتاً به انحراف رفتند. از جریان مصدق که عاقبت با اعتماد به آمریکا زمین خورد و ملی مذهبی ها که طی هشت سال جنگ تحمیلی حاضر نشدند حتی یک روز در جبهه ها به دفاع از میهن بپردازند؛ تا جریان مدعی مکتب ایرانی که به خطا و انحراف کشیده شد و کورش پرستان که چیزی جز نفرت پراکنی نسبت به اسلام ندارند و هیچ حرکتی در دفاع از ملیت و فدا کردن جان و مال در راه منافع ملی از آنان دیده نمی شود. #رها_عبداللهی http://eitaa.com/joinchat/2871525392Cb1b4e95339