بسم‌الله من آدم اربعین نیستم. نه ایمانی دارم که نشانه‌اش شود زیارت #اربعین و نه دلی دارم که تنگ این راه شود. نجوایی کردم و چونان قاصدک رها شده در باد تا اینجا آمدم. وقتی نازیبایی‌های #طریق‌الحسین را می‌بینم یقین میکنم که برخی برای تماشا دعوت شده‌اند. تماشای خودشان و تماشای دیگرانی که آن هم راه دیدن خودشان است. زنانی را میبینم، بدون هیچ چشم داشتی کمر بستند برای خدمت به کسانی که نه میشناسند و نه حتی زبان‌شان را متوجه میشوند. زنانی را می‌بینم که گاهی از شدت خستگی ایستاده کمر به دیوار صاف میکنند و حتی خم به ابرو نمی‌آورند. زنانی را می‌بینم که زندگی‌ پاکیزه و زیبایشان را در اختیار غریبه‌های خسته و خاکی می‌گذارند. تنها با یک آغوش و بوسه بر دست و بازویشان چنان به وجد می‌آیند که انگار آسمان را فتح کردند. نه فقط زنان که تمام ره روان این راه مدیون این سخاوت و مهربانی و ایثار این زنانند. زن‌ها معماران عالم طبیعتند، همان‌ها که به واسطه جسم ظریفشان پا در خاک و روح لطیفشان سر در آسمان دارند. یعنی این زنان هستند که تعیین میکنند جامعه بشری به کدامین سو حرکت کند.به سمت تمایلات حیوانی یا به سوی ملکوت. زن عراقی خوب #طریق‌الحسین را ساخته، ما کجای این داستانیم؟ « زن ایرانی در ایران اسلامی، باید کوششش این باشد که هویّت والای زن اسلامی را آن‌چنان زنده کند که چشم دنیا را به خود جلب کند» پ ن: زن ایرانی مسیر سختی را در پیش دارد، چرا که جنس مسئولیتش از جنس خدمات نیست بلکه تولید است آن هم تولید #تمدن_اسلامی! #زنان_جریان‌ساز #زنان_تمدن‌ساز #زن_مسلمان_ایرانی #اربعین