امام‌ حسین‌ (ع) که‌ نوجوان‌ بود، وقتی‌ ادعای‌ را شنید، شجاعانه‌ برخاست‌ وفریاد برآورد: «انزل‌ أیُهَاالکَذّاب‌ُ عَن‌ْ ِمنْبَرِ أبی‌ رَسوُل‌ِاللهِ لامنْبَرَ أبیِک‌َ ؛ ای‌ بسیار دروغگو ازمنبر فرود آی‌ که‌ این‌ منبر پدرم‌ رسول‌ خداست‌، نه‌ منبر پدر تو». فریاد شجاعانه‌ امام‌حسین‌ (ع) برای‌ عمر بسیار تکان‌ دهنده‌ بود، زیرا مردم‌ مدینه‌ ده‌ها روایت‌ در فضیلت‌ اومی‌دانستند. با فریاد او اوضاع‌ مسجد تغییر کرد و عمر چاره‌ای‌ جز سکوت‌ و تصدیق‌ سخن‌امام‌ حسین‌ (ع) را نداشت‌. عمر گفت‌: «به‌ جانم‌ سوگند آری‌! این‌ منبر پدر تو است‌، نه‌ منبرپدر من‌. راستی‌ حسین‌! چه‌ کسی‌ این‌ سخنان‌ را به‌ تو یاد داده‌ است‌؟» در ادامه‌ امام‌حسین‌ بیعت‌ غدیر را به‌ یاد مردم‌ آوردند و خلافت‌ ابابکر و عمر را زیر سؤال‌ بردند و از حق‌ولایت‌ دفاع‌ نمود