ما وقتی فروع دین را میشماریم ۱۰ مورد میشود؛
از نماز، روز و حج گرفته تا میرسیم به موضوع توّلی و تبّری؛ یعنی دوستی ما برای خدا باشد و دشمنیهای ما نیز برای خدا باشد و این جمله در زیارت عاشورا همین معنا را میرساند؛ زیرا سیدالشهدا(ع) دوستیهایش برای خداست و دشمنیهایش نیز برای خدا، از این رو ما میگوییم: ای امام! ما با دوستان تو دوست و با دشمنان تو دشمن هستیم.
در آیه ۲۹ سوره مبارکه فتح نیز خداوند میفرماید: «محمد [ص] پیامبر خداست و کسانى که با اویند بر کافران سختگیر [و] با همدیگر مهربانند.»
از این رو، «انّی سلمٌ لمن سالمکم و حربٌ لمن حاربکم» این درس را به ما میدهد که با دشمنان دینی همچون داعشیها و تکفیریها باید دشمن باشیم و با شدت برخورد کنیم، اما با خودیها با مهربانی رفتار کنیم و چه خوب است که در قنوتهایمان این آیه شریفه را بخوانیم که «خداوندا! در قلب ما نسبت به کسانی که ایمان آوردند، کینه قرار مده!»
اینها همه در این جمله جای دارد و باید توجه داشت، دین ما سفارش به مهربانی با یکدیگر دارد و حدیثی داریم در وسائل الشیعه،(جلد ۱۲، صفحه ۲۱۶) که پیامبر (ص) میفرمایند: «خداوند مهربان است و همه مهربانان را نیز دوست دارد!»
این مهربانی ملاک دارد؛ با دوستان خدا دوست و دشمنان او دشمن باشیم و بگوییم: ای امام! (ع) تو با خدایی پس هر که را تو با او مهربان باشی، من نیز مهربانم و هر که را شما دشمن بدانی من نیز دشمن اویم.
https://eitaa.com/fatemi222/14383