♦️عظمت‌ عاشورا نزد امام حسن مجتبی (ع) امام مجتبی (ع) نیز این مصیبت را بزرگ می‌دانند. مظلومیت آن حضرت به حدی است که‌ ایشان به‌دست همسرشان در داخل خانۀ خود مسموم می‌شوند؛ با این حال وقتی سیدالشهدا (ع) گریان به بالین‌ ایشان می‌آیند می‌فرمایند: مَا یُبْکِیکَ یَا أَبَا عبداللّه قَالَ أَبْکِی لِمَا یُصْنَعُ بِکَ فَقَالَ لَهُ الْحَسَنُ ع إِنَّ الَّذِی یُؤْتَی إِلَیَّ سَمٌّ یُدَسُّ إِلَیَّ فَأُقْتَلُ بِهِ وَ لَکِنْ لَا یَوْمَ کَیَوْمِکَ‏ یَا أَبَا عبداللّه یَزْدَلِفُ إِلَیْکَ ثَلَاثُونَ أَلْفَ رَجُلٍ یَدَّعُونَ أَنَّهُمْ مِنْ أُمَّهِ جَدِّنَا مُحَمَّدٍ ص وَ یَنْتَحِلُونَ دِینَ الْإِسْلَامِ فَیَجْتَمِعُونَ عَلَی قَتْلِکَ وَ سَفْکِ دَمِکَ وَ انْتِهَاکِ حُرْمَتِکَ وَ سَبْیِ ذَرَارِیِّکَ وَ نِسَائِکَ وَ انْتِهَابِ ثِقْلِکَ فَعِنْدَهَا تَحِلُّ بِبَنِی أُمَیَّهَ اللَّعْنَهُ وَ تُمْطِرُ السَّمَاءُ رَمَاداً وَ دَماً وَ یَبْکِی عَلَیْکَ کُلُّ شَیْ‏ءٍ حَتَّی الْوُحُوشُ فِی الْفَلَوَاتِ وَ الْحِیتَانُ فِی الْبِحَارِ یا حسین! برای چه گریان شدی؟ فرمود: برای آن ظلمی که در حق تو خواهد شد. امام حسن (ع) فرمود: آنچه موجب قتل من می‏‌شود زهری است که با دسیسه به من داده‌اند؛ و لکن لا یوم کیومک یا ابا عبداللّه؛‏ ولی هیچ روزی مثل روز (عاشورای) تو نخواهد بود یا ابا عبداللّه! زیرا سی هزار نفر در اطراف تو اجتماع می‌کنند که گمان می‏‌نمایند از امت جد ما خواهند بود و خود را به دین اسلام می‏بندند. آنان برای کشتن، ریختن خون، هتک حرمت، اسیر کردن فرزندان و زنان و تاراج اموال تو ازدحام خواهند کرد! در چنین موقع است که لعنت خدا دامنگیر بنی امیه می ‏شود. آسمان خاکستر و خون می‏ بارد. هر چیزی برای مظلومیت تو گریان می‏‌شود؛ حتی وحشیان صحرا و ماهیان دریاها. آری‌ این واقعه و این مصیبت‌ این‌قدر نزد امام مجتبی (ع) عظیم و ‌اندوهناک می‌آید که حتی فرزند خود قاسم را نیز به آن سفارش می‌فرمایند. وقتی قاسم بن الحسن تنهایی عمو را در روز عاشورا مشاهده کرد، خدمت آن حضرت آمد و اجازۀ میدان طلبید. حضرتش فرمودند: تو یادگار برادرم هستی و می‌خواهم زنده بمانی و اجازه ندادند. چون قاسم‌ این را شنید گریان شد و در گوشه‌ای نشست. ناگهان یادش آمد که پدر تعویذی به بازوی او بسته و از او خواسته است که هرگاه هم و غمی ‌به او رسید آن تعویذ را باز کند و بخواند. آن تعویذ را گشود: یا ولدی یا قاسم اوصیک إنّک إذا رأیت عمّک الحسین ع فی کربلاء و قد أحاطت به الأعداء فلا تترک البراز و الجهاد لأعداء (اللّه و اعداء) رسوله و لا تبخل علیه بروحک و کلما نهاک عن البراز عاوده لیأذن لک فی البراز لتحظی فی السعاده الأبدیّه. و قاسم بن الحسن با نشان دادن‌ این تعویذ که وصیت پدرش بود راهی میدان شد و به سعادت ابدی رسید. 🍃🌹🍃 @fatemi222