📚🖍 🔹 اینکه خود را در مسیر آموختن قرار بدهیم هم است و هم . به تعبیر امیرالمومنین (ع): 🔹 النَّاسُ ثَلاَثَةٌ فَعَالِمٌ رَبَّانِيٌّ وَ مُتَعَلِّمٌ عَلَى سَبِيلِ نَجَاةٍ وَ هَمَجٌ رَعَاعٌ أَتْبَاعُ كُلِّ نَاعِقٍ يَمِيلُونَ مَعَ كُلِّ رِيحٍ لَمْ يَسْتَضِيئُوا بِنُورِ اَلْعِلْمِ وَ لَمْ يَلْجَئُوا إِلَى رُكْنٍ وَثِيقٍ (نهج‌البلاغه؛ حکمت ۱۴۷) مردم سه دسته‌اند، ١_ دانشمند الهى ٢_ آموزنده‌اى بر راه رستگارى ٣_ و پشّه‌هاىِ دست‌خوش باد و طوفان و هميشه سرگردان، كه به دنبال هر سر و صدايى مى‌روند، و با وزش هر بادى حركت مى‌كنند، نه از روشنايى دانش نور گرفتند، و نه به پناهگاه استوارى پناه گرفتند 🔹 یکی از مهم‌ترین راه‌های رشد، تلاش برای است. یعنی متعلم خود را به دانش‌آموختن محدود نمی‌کند و می‌کوشد تا افق‌های هدایتگر خود را جذب و فهم کند. 🔹 یک آزمون برای شاگردی در نزد اساتید نیز این است که ببینیم قرار است از آن استاد چه دریافتی داشته باشیم. یا و یا در نوادری ؟ 🔹 گاهی یک استاد همان صحبت‌های اساتید دیگر را عمیق‌تر و یا به بیانی دیگر می‌گوید که باید آموخت و بهره گرفت اما اساتید نادری هستند که دائم برای شاگردان‌شان می‌گشایند. هنر انسان، آموختن از هر دو استاد است اما متوجه باشیم: ▪️اولی، می‌آموزاند و دیگری افق‌گشایی می‌کند. ▪️اولی، منوط به آموختن است و دومی منوط به فهمیدن. ▪️اولی، دانش می‌دهد و دومی، بینش. ▪️اولی، دانش‌افزایی است و دومی، بینش‌افزایی. ▪️اولی، تعمیق‌ دانش است و دومی، تعمیق‌ معرفت. ▪️اولی، اموزش است و دومی، پرورش. ▪️اولی، بسط ذهن است و دومی بسط جان. ▪️اولی، بسط محفوظات است و دومی، بسط تفکر. ▪️اولی، متوقف در زمان است (چه بسا توقف در گذشته)؛ دومی، فرازمانی/آینده‌نگرانه و پیشروانه است. ▪️اولی، فهم تاریخی از رسالت انسان ارائه نمی‌کند، دومی، رسالت تاریخی انسان را نشان می‌دهد. ▪️اولی، [گاه/غالباً] در کُنج عافیت است و دومی [قطعاً] در میانه میدان‌ 🔹 مهم این است که بر سبیل نجات باشیم و بیاموزیم و راه‌ آموختن را برخود نبندیم و با افزایش سعه‌ی خود، ظرفیت‌سازی کنیم تا برای جان تشنه‌مان، کنند. با فعل‌ و رفتارمان، مسیر آموختن را برای خودمان مسدود نکنیم. 🔺نمونه: علامه مصباح به تعبیر آقا ؛ بودند و اساتید بزرگ دیگری که چنین بودند و هستند. @fatemi222