💢نظر ملل مختلف جهان درباره آخرالزمان
♦️ نژاد اسلاو بر اين عقيده بودند كه از مشرق زمين يك نفر بر خيزد و تمام قبايل اسلاو را متحد سازد و آنها را بر دنيا مسلط گرداند.
♦️نژاد ژرمن معتقد بودند كه يك نفر فاتح از طوايف آنان قيام نمايد و ژرمن را بر دنيا حاكم گرداند.
♦️ اهالي صربستان انتظار ظهور(( ماركو كراليويچ )) را داشتند.
♦️ برهمائيان در آخر زمان ((ويشنو)) ظهور مي نمايد و بر اسب سفيدي سوار مي شود و شمشير آتشين بر دست گرفته و مخالفين را خواهد كشت و تمام دنيا برهمن گردد و به اين سعادت برسد.
♦️ ساكنان جزاير انگلستان از چندين قرن پيش منتظر بودند كه ((آرتور)) روزي از جزيره آوالون ظهور كند.
♦️ اقوام اروپاي مركزي در انتظار ظهور((لوخص)) هستند.
♦️اقوام آمريكاي مركزي معتقدندكه ((كوتزلكوتل)) نجات بخش جهان پس از بروز حوادثي درجهان غالب مي شود.
♦️چيني ها معتقدند كه ((كريشنا)) ظهور كرده و جهان را نجات مي دهد.
♦️ زرتشتي ها معتقدند كه ((سو شيانس نجات دهنده بزرگ جهان)) دين را در جهان رواج داده، فقر و تنگدستي را ريشه كن مي سازد. ايزدان را از دست اهريمن نجات مي دهد ومردم جهان را همفكر وهم گفتار وهم كردارميگرداند
♦️قبايل ((اي پوور)) معتقدند روزي خواهد رسيد كه در دنيا ديگر نبردي بروز نكند و آن به سبب پادشاهي دادگر در پايان جهان است.
♦️گروهي از مصريان كه در حدود سه هزار سال پيش از ميلاد در شهر ممفيس زندگي مي كردند، معتقد بودند كه پادشاهي در آخرالزمان با نيروي غيبي بر جهان مسلط شده، اختلافات بين طبقات اجتماعي را از بين مي برد و مردم را به آرامش و امنيت مي رساند.
♦️ گروهي ديگر از مصريان باستان معتقد بودند كه فرستاده خدا در آخرالزمان دركنار خانه خدا پديدار گشته جهان را تسخير مي كند.♨️
♦️يونانيان مي گويند ((گالويبرگ)) نجات دهنده بزرگ ظهور خواهد كرد و جهان را نجات خواهد داد.
♦️ يهوديان معتقدند كه در آخرالزمان ((ماشيع، مهدي بزرگ)) ظهور مي كند واو را از اولاد حضرت اسحاق مي پندارند در صورتي كه تورات او را صريحأ از اولاد حضرت اسماعيل مي داند.
♦️ نصارا نيز به وجود حضرت اعتقاد دارند و مي گويند او در آخر الزمان ظهور خواهد كرد و بر عالم چيره خواهد شد.
💢اين مطالب هرچند با اوصاف و خصوصيات حضرت مهدي (عج)از ديدگاه دين اسلام مطابقت ندارد،اما نشانگر اين واقعيت است كه از زمان هاي دور نسل بشرمنتظر يك مصلح جهاني و كامل هستند.
📚 (او خواهد آمد. داوود الهامي و علي اكبر مهدي پور. دارالتبليغ اسلامي)