کودک شما سنگ صبور شما نيست. او پناه شما نيست. او كودكى‌ست كه شما به دنيا دعوتش كرديد. اينكه از رنج هاى خود به او بگوييد فقط او را مضطرب ميكند. ~ من به خاطر تو اين زندگى رو تحمل ميكنم! ~ من به خاطر تو با مادر/پدرت زندگى ميكنم! آيا با خود فكر كرده ايد كودك با آن ظرفيت كمش دچار چه كابوس هايى ميشود؟