یكی از مراحل نهی از منكر قهر و سكوت است. انسان مسلمان وقتی نتواند با موعظه و گفت‌وگو گنهكاران را از راه انحرافی بازدارد، با قهر و سكوت خود، به مبارزه می پردازد. این شیوه حتی در مسائل تربیتی نیز مؤثر است. حضرت زهرا (س) در عرصه نهی از منكر از این روش بازدارنده نیز بهره می گرفت. او بعد از رحلت پدر بزرگوارش، با انواع ناملایمات و گرفتاری‌ها روبه‌رو شد. او شاهد هجوم ناجوانمردان به خانه ‌اش بود. اهانت به علی (ع)، سیاست‌های غیراسلامی اهل سقیفه، بی تفاوت بودن مردم و ده ها مورد دیگر، از جمله كارهای ناپسند و زشت عده ‌ای هواپرست و خودخواه بعد از وفات پیامبر بود. فاطمه زهرا (س) برای مقابله با این اعمال ناروا، به مبارزه منفی روی آورد و ناراحتی خود را با قهر و سكوت ابراز داشت و خطاب به خلیفه اول فرمود: و الله لا اكلمك ابداً و الله لادعونّ الله علیك فی كلّ صلوه؛ به خدا قسم هرگز با تو سخن نخواهم گفت. به خدا سوگند در نمازهایم تو را نفرین خواهم كرد. زمانی كه آن حضرت در آستانه شهادت قرار گرفت و خلیفه اوّل و دوّم برای دلجویی، به عیادت حضرت فاطمه(س) آمدند و در مورد اعمال خود عذرخواهی كردند، آن حضرت نهایت اعتراض خود را با قهر و سكوت ابراز داشت و به آنان فرمود: والله لا اَكلمِكِما من رأسی حتی القی ربی فاشكونكّما الیه بما صنعتما به و بی و ارتكبتما منی؛ به خدا سوگند بعد از این با شما دو نفر حتی یك كلمه نیز سخن نخواهم گفت، تا اینكه خداوند را ملاقات كنم و از شما دو نفر در نزد خداوند شكایت خواهم كرد كه چگونه با خدا و دین او و با من رفتار كردید و چه اعمال زشتی را مرتكب شدید. وصیت‌نامه حضرت فاطمه یكی دیگر از نشانه های مبارزه منفی و استفاده از شیوه قهر و سكوت در مقابل رفتارهای منكر و خلاف شرع است. آن حضرت به امیرمؤمنان علی وصیت كرد كه: اوصیك ان لا یشهد احد جنازتی من هولاء الّذین ظلمونی و اخذوا حقّی فانّهم عدوّی و عدوّ رسول‌الله و لاتترك ان یصلّی علی احد منهم و لا من اتباعهم و ادفنّی فی‌اللیل اذا هدأت العیون و نامت الابصار؛ به تو وصیت می کنم كه در تشییع جنازه من هیچ یك از كسانی كه به من ستم روا داشتند و حقم را غصب كردند، شركت نكنند؛ زیرا آنان دشمن من و دشمن رسول خدا هستند و هرگز اجازه نده كه فردی از آنان و پیروانشان بر من نماز بگزارد. مرا شب دفن كن، آن هنگام كه چشم‌ ها آرام گرفته و دیده ها به خواب فرو رفته است.