آب فرات... تا به ابد خاک بر سرت - حسین زحمتکش لعنت به تو فرات! به موجت به بسترت! لعنت به قطره قطره ی آب محقر ات!   این ننگ تا قیام قیامت وبال توست... پیش ات حسین تشنه و نوشیده کافرت   خود را منافقانه گوارا مخوان! که خوب در کربلا عیان شده آن روی دیگرت   خاک از شراره های عطش کاست جای تو! ای آب! تف به غیرت از خاک کمترت   تیری که از زیارت شش ماهه می رسید گفت از گلوی خشک و نشد حیف باورت   *   باید از اینکه هست گلآلوده تر شوی... آب فرات! تا به ابد خــــــــــــــاک بر سرت!